ceylannur
Yeni Üyemiz
YALAN-İbrahim Sadri
YALAN
Hadi gidiyorsun
Yürekten kan gidiyor, sen gidiyorsun
Her şey gidiyor
Gökte bulut, dağda kar, düzde kervan gidiyor
Solgun bir gül oluyor insan
Bir demet kır çiçeği ölüyor sen gidiyorsun
Ne ucuz yaşıyorsun, ne kolay
Bir kristal gibi ellerimden düşüyorsun
Ben kanıyorum sen üşüyorsun
Kolay değil bir yalan bu
Yaralayan kanayan koca bir yalan
Yalan işte
Sevdiğim yalan
Şarkılardan arta kalan ve sabah buğusu
Ve tarla faresi ve ekmek derdindeki işçi kalbi gibi
Yumuşak sıcak bir yalan
Islak gözlerimle geçiyorum
Yaralı bir ceylanın kalbinden
Ceplerimde kül var
Bir yangından arta kalan
Sorduğum adreslerde kimse olmuyor
Ve kimse olmuyor ben sorduğum zaman
Her şey bir yalan gibi yandığı zaman
Yalnız olduğunu anlayan insan
Anladım ve geçtim
Yaralı bir ceylanın kalbinden
Aynamı kırdım fotoğraflarını yaktım
Nasıl da acımasızdın tafralarıma karşı
Nasıl da umarsız
Su gördüm düşümde
Karanlıktı ve gürültüyle çağlıyordu
Ceplerimde kül vardı ve yanıyordu
Sonra sabah oluyor
Ve bir ceylan kalbinde alem ağlıyordu
Hayır diyordu bir dağ köylüsü
Hiçbir şey için geç değil
Ve geç değil bir şey için hiçbir şey
Bir şey vardı öyleyse bir şey
Beni çeken
Gecenin duldasından uzağa
Kocaman çayırlara çeken bir şey
Gümrah ırmaklara
Sonra sıcağa sonra acıya
Sonra yaralarıma merhem olmaya kapıma dayanan
Bir şey
Tutsana beni, bırakmasana
Olsun yaralasana
Olsun, ağrısa da
Yalan da olsa, kalsana
Dağ köylüsü
Aşkın olduğu yerde ben varım
Sen olmasan da ben varım
Yağmur yağar saçlarım filizlenir
Bir yıldız düşer omuzlarıma
Islık çalar ıslanır şarkılarımı söylerim geçerim kapından
Camların buğusundan ve yağmurun kokusundan
Tanırlar beni
Bilirler
En iyi yalanlarını ben alırım onların
Adresler sorarım kimseler oturmaz orada
Ve kimseler olmaz ben sordukça
Dağ köylüsü
Şimdi gidersen
Şimdi git
Kalırsan şimdi
İbrahim Sadri
YALAN
Hadi gidiyorsun
Yürekten kan gidiyor, sen gidiyorsun
Her şey gidiyor
Gökte bulut, dağda kar, düzde kervan gidiyor
Solgun bir gül oluyor insan
Bir demet kır çiçeği ölüyor sen gidiyorsun
Ne ucuz yaşıyorsun, ne kolay
Bir kristal gibi ellerimden düşüyorsun
Ben kanıyorum sen üşüyorsun
Kolay değil bir yalan bu
Yaralayan kanayan koca bir yalan
Yalan işte
Sevdiğim yalan
Şarkılardan arta kalan ve sabah buğusu
Ve tarla faresi ve ekmek derdindeki işçi kalbi gibi
Yumuşak sıcak bir yalan
Islak gözlerimle geçiyorum
Yaralı bir ceylanın kalbinden
Ceplerimde kül var
Bir yangından arta kalan
Sorduğum adreslerde kimse olmuyor
Ve kimse olmuyor ben sorduğum zaman
Her şey bir yalan gibi yandığı zaman
Yalnız olduğunu anlayan insan
Anladım ve geçtim
Yaralı bir ceylanın kalbinden
Aynamı kırdım fotoğraflarını yaktım
Nasıl da acımasızdın tafralarıma karşı
Nasıl da umarsız
Su gördüm düşümde
Karanlıktı ve gürültüyle çağlıyordu
Ceplerimde kül vardı ve yanıyordu
Sonra sabah oluyor
Ve bir ceylan kalbinde alem ağlıyordu
Hayır diyordu bir dağ köylüsü
Hiçbir şey için geç değil
Ve geç değil bir şey için hiçbir şey
Bir şey vardı öyleyse bir şey
Beni çeken
Gecenin duldasından uzağa
Kocaman çayırlara çeken bir şey
Gümrah ırmaklara
Sonra sıcağa sonra acıya
Sonra yaralarıma merhem olmaya kapıma dayanan
Bir şey
Tutsana beni, bırakmasana
Olsun yaralasana
Olsun, ağrısa da
Yalan da olsa, kalsana
Dağ köylüsü
Aşkın olduğu yerde ben varım
Sen olmasan da ben varım
Yağmur yağar saçlarım filizlenir
Bir yıldız düşer omuzlarıma
Islık çalar ıslanır şarkılarımı söylerim geçerim kapından
Camların buğusundan ve yağmurun kokusundan
Tanırlar beni
Bilirler
En iyi yalanlarını ben alırım onların
Adresler sorarım kimseler oturmaz orada
Ve kimseler olmaz ben sordukça
Dağ köylüsü
Şimdi gidersen
Şimdi git
Kalırsan şimdi
İbrahim Sadri
