Susma anne söyle neden büyüdüm?

Ayyüzlüm

Yeni Üyemiz
Susma anne söyle neden büyüdüm?

Susma anne söyle neden büyüdüm?
Büyüdüm anne… Büyüdükçe öğrendim. İnsanları tanıdım. Gördüm anne!! İnsanların ikinci yüzlerini, hatta üçü!!
Ufaktım anne, çok ufaktım.. Her şey beyazdı. Güzel, temiz, tertemiz… Herkes çok iyiydi. Mahallede ki bakkal amcanın “Gel sana sen kadar tatlı olmasa da bir şeker vereyim.” dediği günler! Bakkal amca nerede anne?
Küçükken doktor olmak istiyorum dediğimde sen zekisin olursun dedikleri hayal dünyasında değilim artık anne.. Şimdi doktor olamazsın dediklerinde, o zamanki gibi ‘Olacağım görürsünüz.’ neden diyemiyorum anne? Neden anne?
Niye büyüttün anne? Niye bildim hayatı, neden gördüm gerçekleri… Üzgünüm annem!
Anne! Hala umudum var mı geri dönmeye? Pamuk şekerci amcayı gördüğümde ağlamaya başladığım günlere. Nolur umudum-uz varsa dönelim… Nolur anne! Canım yanıyor, çok acıyor, acıyor anne! Daha fazla büyümek istemiyorum, korkuyorum anne!!
Ve anne, yazın bu sıcağında üşüyorum. Sensizliğimden? Yanımdasın anne! Yalnızlığımdan? Arkadaşım çok anne! Büyüdüğümden? Hayır anne hayır… Gözyaşlarım, onlar anne! Ağlamıyorum artık anne, ağlayamıyorum… Canım çok yansa da gösteremiyorum anne! Gözyaşı güçsüzlüğün simgesi derler! Ben güçlü değilim ki anne!!
Neden ağlayamıyorum? Ağlamak istiyorum, hıçkıra hıçkıra hem de. Zordayım anne, bambaşka bir girdaptayım şimdi… Boşluğa sürükleniyorum; ÜŞÜYORUM ANNE!!


Merve Pehlivan
 
Üst Alt