KUR'AN mucizedir..

ceylannur

Yeni Üyemiz
İlahiyatçı Profesör Thomas Naumann`ın, Siegen Üniversitesindeki bir toplantıda yaptığı konuşmadan bölümler: * Kur`an`ı ve Müslümanları tanımayanlar, İslamın insanları zulme, baskıya ve toleranssızlığa teşvik ettiğini düşünüyorlar. Oysa Kur`an bunun tam aksini söyler: Müslümanlık bir sulh dinidir ve zorbalığı kat`iyen men eder. * Müslümanlar Bizans`ı fethettiklerinde, bu, zorbalığa uğramış dini azınlıklar için hürriyete yelken açmak gibiydi. * Avrupa İslam alemine çok şey borçludur. Sıfır rakamı ve logaritma gibi matematik kurallarını, astronomi ve tıbbı İslam dünyasından öğrendi. Sanat ve mimarlık gibi daha birçok alanda da Avrupa Müslümanlardan çok şey aldı. * Kur`an, cezaleti, belagati ve fesahati ile en büyük kelamcıları dahi susturmuş İlahi bir kelamdır. Bu kelamın benzeri olamaz. Katıksızdır, eşsizdir ve mucizedir. * Muhammed(a.s.m.) insanlığa insanlığı öğretti, medeniyeti getirdi. Onun insanlığa sunduğu medeniyetin bir benzerini dünya tarihinde hiç kimse getirememiştir. İşte onun karşısında, huzurunuzda saygı ile eğiliyorum. Bugün Almanya`da dini azınlıklar içinde İslam 3,2 milyon gibi büyük bir nüfus ile ilk sırayı teşkil ediyor. Müslüman halkın Almanya`daki entegrasyonu sadece bu büyük rakamdan dolayı zor değil, Müslümanlar hakkında menfi propaganda yapan medyanın bu entegrasyon yolunda büyük bir mani olması da önemli bir rol oynuyor. Avrupa (Hıristiyan ve Batı alemi) İslamdan korkuyor ve aşırı önyargı ile yaklaşıyor. Avrupa için İslam, bilakis 11 Eylül olayından sonra Batı değerlerine münafi bir din olarak algılanıyor; Avrupa`nın bu menfi tutumu ise yeni değil, tarihe bakarsanız bunun Ortaçağa kadar uzandığını görürsünüz. Neden Avrupa İslamdan korkuyor ve İslam dini hakkında menfi bir tablo çiziyor? İşte bunların historik ve teolojik sebeplerini sizlere izah edeceğim: `Arte` adındaki bir Alman kanalında 1997 yılında yapılan bir araştırma sonucunda, Alman halkının % 47`sinin İslamdan korktuğu ifade ediliyor. Bugün bu rakam 11 Eylül olayı sayesinde muhakkak artmıştır. Evet şimdi gelelim ana sorumuza: `Avrupa İslamdan neden bu kadar korkuyor? Bunun asıl sebebi ne?` Bilindiği gibi bugün İslam, büyük bir suistimale uğruyor, İslam birtakım fanatikler için din olmaktan çıkıp, bir nevi ideoloji haline getiriliyor. Gerçek İslamın bu suistimale uğramış İslam ile hiçbir alakasının olmadığını Avrupa aslında çok iyi biliyor; onların asıl korkusu İslam dininin dünyaya hakim hale gelmesi ile beraber, inananlar üzerinde bıraktığı olağanüstü etki. Yoksa ki Avrupa`nın ta kendisi fanatizme, radikalizme, savaş ve zulme uzun zaman beşiklik etmiştir. İşte buyrun örneklerden bir tanesi: 1. Dünya harbinde Almanlar ile Fransızların birbirleriyle savaşmış olmaları ve bunu yaparken de her iki tarafın bunu Hıristiyanlık adına yapmış olmasıdır. Bugün böylesi bir hareketi, Hıristiyanlığın siyasi bir takım amaçlar için suistimal edildiği yönünde yorumluyor ve bu hareketin Hıristiyanlıkta `nachstenliebe` diye adlandırılan kardeşlik sevgisi hususundaki bu mesaja tezat teşkil ettiğini görüyoruz. İslam mevzuunda cihad, fanatizm ve radikalizm, farklı inanç mensuplarına karşı toleranssızlık, kadın haklarının rencide edilmesi gibi bir takım yanlış önyargılara kapılıyoruz ve bu İslam-Hıristiyan diyaloğunu felce uğratıyor.

Samimane ifade etmeliyim ki, Kur`an`ı ve Müslümanları tanımayan ve bilmeyenler İslamın insanları zulme, baskıya ve toleranssızlığa teşvik ettiğini düşünüyor, oysa ki Kur`an bunun aksini iddia eder; Müslümanlık bir sulh dinidir, tüzüğü barıştır ve zorbalığı katiyyen men eder. 1988 Rus İmparatorluğunun yıkılışı gerçekleştiğinde, o zamanın NATO baş amiri John Galvin, Brüksel`de yaptığı veda konuşmasında dünya tarihinin gelecek savaşını ima edercesine şöyle konuştu: `Soğuk savaştan galip çıktık. 70 senelik yanıltıdan sonra 1300 senedir asıl sorun teşkil eden hususa gelelim: Bu İslam ile olan mücadelemizdir.` `Profil` namında Avusturya`daki bir gazete 1993`te komünist manifestosuna dayanan bir konuyu içeren makaleye şu ünvanı verdi: `Karanlık gökyüzündeki ayça. İslam Avrupa`da hortladı. `Kırmızı` tehlikeden sonra şimdi de `yeşil` tehlike mi bizleri yoksa tehdit edecek?` Bugün farklı başlıklarda buna benzer birçok manşetlere rastlayabilirsiniz. Samuel Huntington, 500 sayfa içeren `Cash Of Civilization` adındaki kitabında İslam ve Batı aleminin çarpışmasını, 21. yüzyılın dünya siyasetinin çatışma ekseni olarak görüyor ve bunu bugün çoğu analizler tasdik ediyor. Ne Hinduizmden, ne Avrupa`daki çekici Budizmden, ne de Şintoizm veya başka bir dünya dininden, Avrupa, İslamdan korktuğu kadar korkmuyor. Farz edinki, bugün üniversitemizdeki Müslüman bir öğrenciye deniliyor: `Senin dinin bir yalancının uydurmuş olduğu hurafelerden ibaret, özü zulme dayalı, terörizmin rehberliğini yapan, kadını tabii haklarından mahrum bırakan bir din ve gerilemeye vesile olan bir faktör olmaktan başka bir şey değildir.` Bu nasıl bir zihniyet? Bu nasıl bir tutum? Bana Muhammed gibi dünyada gelmiş geçmiş bir insan gösterebilir misiniz? Muhammed`in getirdiği sisteme benzer bir beşer sistemi kurulmuş mudur? Onun insanlığa sunmuş olduğu medeniyetin benzerini dünya tarihinde hiç kimse getirememiştir. Evet her iki tarafın da arzuladığı Hıristiyan-Müslüman diyaloğu bu şartlar altında gerçekleşmesi neredeyse imkansız gözüküyor. Yani Hıristiyan alemi, İslam alemine bu şekilde yaklaştığı sürece bir diyalogdan bahsetmek mümkün değil; Almanya`daki Müslüman azınlığın entegrasyonunu kolaylaştırmak ve bir Hırıstiyan-Müslüman diyaloğunu gerçekleştirmek için iki tarafın ortak yönlerine ağırlık vererek, köklere odaklanarak paralel bir çizgide buluşulması gerek. Almanya`nın Siegen şehrinde yaşayıp, Protestan dindarların tutumuna az veya çok aşina olanlar veyahut da buranın günlük, yerel gazetesini okuyanlar, İslama karşı beslenen ön yargıların ne kadar kalıplaşmış hale geldiğini kolaylıkla fark edebilir. Asırlar boyunca Hıristiyan Avrupa`nın İslama olan taarruzu başka hiçbir dine karşı bu boyutta sergilenmemiştir. Muhammed`i (asm) yalancılıkla itham edip, misyonunu insanlar arasında kılıç ve ateş sayesinde yaydığını iddia edenler, Allah`ı acımasız, despotça ve gaddar bir ilah olarak tarif ederek insanların zihinlerini bulandırmaya çalışırlar. Bunlar hiçbir şekilde hakikate dayanmayan, şuursuz ve bilinçsiz yapılan birtakım söylentiler olmakla beraber şunu ifade etmeliyim ki bu seviyesiz ve bilinçsiz tutumun kaynağı farklı sebeplere dayanır. Hıristiyan Avrupa`nın İslamdan korkmasının sebebi, `İslamın Almanya`yı fethetmesi` ve `Almanya toprağında gerçekleştirilen cihad`. İslamın ilerlemesinden korkanların buna yönelik gayretleri de var. Amaca araçlık edercesine birtakım Kur`an ayetleri bilinçli bir şekilde farklı yorumlanarak ve ifadeler özünden uzaklaştırılarak, yanlış yorumlarla İslamın imajı zedelenmek isteniyor. Oysa Kur`an cezaleti, belagati ve fesahati ile en büyük kelamcıları dahi susturmuş İlahi bir kelamdır. Bu kelamın benzeri olamaz, doğrudan doğruya Allah`ın (c.c) kelamıdır. Katıksızdır, eşsizdir ve akıl almaz bir mucizedir.

Hıristiyan Avrupa`nın İslama karşı olan önyargısı birtakım tarihi sebeplere de dayanıyor. Fakat bunun yanı sıra bilinmesi gereken birşey var ki, o da bu önyargılar İslamı dini bir sistem olarak hedef alıyor ve bu hal, Ortaçağın başına, yani 8. yüzyıla kadar uzanıyor. Arap-Müslüman aleminin hırs, kin ve nefreti ise tarihi açıdan pek o kadar da eskilere dayanmıyor; İslam alemi ile Batının birbirine olan kininin sebebi çok farklı. Dün ve bugün Avrupa direkt İslamı bir din olarak hedef alırken ve dünyaya hakim olmasından korkarken; İslam alemi bugün Hıristiyan Avrupa`dan ziyade, yani bir dünya dini olan Hıristiyanlıktan ziyade, Batıyı ve bununla birlikte tahakküm politikasını ve bilakis sekülerizasyonu (dünyevileşmeyi) hedef alıyor. Yani İslam alemi dünyevileşmeye karşı tepkisini gösterirken; Batı alemi, İslamın zirveye ulaşmasından korktuğundan onunla mücadele ediyor. Batı bir benlik derdine düştü; askeri cephede savaşırken İla-i Kelimetullah gibi bir amacı yok. Onun derdi birincilik, benlik, ene...
 

ceylannur

Yeni Üyemiz
TARİHE GENEL BAKIŞ

7. Yüzyılda beklenmedik bir şekilde başlayan İslami gelişme 4. yüzyılın başında 300 yıldan beri yaygınlaşan Hıristiyanlık, Roma İmparatorluğunda bir devlet olarak kabul edildi. Ve birden 7. yüzyılın başında bir ışık parladı Hira`dan. Gittikçe aşikarlaşan bu ışık kısa zaman içinde bütün dünyayı aydınlattı. Bizans hükümdarlarının orduları, İranlılarla yaptıkları savaşlardan yorgun düşerken, defalarca Müslümanlara karşı mağlup düştüler. Kudüs`ün ve Şam`ın fethinden sonra Müslümanlar, Mısır`a, Afrika`ya, kuzeye, yani Konstantinopol`e doğru ilerlediler. Mekke`de Müslüman camianın oluşmasından takriben 100 sene sonra Emeviler dünya tarihinde eşi görülmemiş bir dünya hakimiyeti sağladılar. 711`de doğunun sonu olan İndus nehrine ulaşıldı ve 719`da dünyanın öte başında 800 yıllık İspanya tarihine giriş yapılmaktaydı. Böylece üç asır boyunca Hıristiyanlığın elde ettiği topraklar, kısa zaman içinde elden çıkıyordu... Suriye, Filistin, Kuzey Afrika... Eskilerin çöl insanları, bedevileri diye adlandırılan bu bir avuç topluluk, kısa zaman içinde öyle ilerlemişti ki, Bizanzs ve Roma İmparatorlukları artık hakimiyet sağlamakta zayıflamış ve endişelenmeye başlamıştı. Evet gerçek o ki İslamın bu hızlı ilerleyişi o zaman olduğu gibi bugün de Hıristiyan alemini endişelendiriyor. Dolayısıyla 7. yüzyıldaki İslamın ilerleyişi hakkında Avrupa tarihçileri yeterli ve doğru bilgiye sahip olmadıkları gibi, İslam hakkında vermek istedikleri o `kötü imajı` 20. yüzyıla kadar taşıdılar ve insanlara bunu aşılamaya çalıştılar. (Mesela Cihad konusu bugün kasıtlı bir şekilde suistimale uğruyor). 1700`lü yıllara bakılacak olursa, bu menfi propaganda açık bir şekilde ortaya çıkacaktır. İngiliz tarihçi Edward Gibbon, Oxford`da yazdığı eserinde birtakım Latince kaynaklar öne sürerek, şu ifadeyi kullanır: `Muhammed bir elinde kılınç, bir elinde Kur`an, Hıristiyanlığı ve Roma İmparatorluğunu tarümar etti.` Tarihi açıdan Gibbon`un bu ifadesi tamamen yanlıştı. Zira İslam Gibbon`un tarif ettiği gibi kılınç ve zorbalık sayesinde ilerlememiştir, İslam zorbalığı ve zulmü kesinlikle meneder. Gibbon`un İslam hakkında çizdiği bu tablo, İslam karşıtları tarafından defalarca malzeme olarak kullanılabilmiştir ve 20. yüzyılın 80`li yıllarına kadar bu şekilde yaygınlaşmıştır. Tarihçiler İslamı kasıtlı olarak bu şekilde yorumlarken; kendi özgeçmişlerini yani Hıristiyan Avrupa`nın zorbaca zulümkar yıllarını unutmuş olmaları gerek.

Altını çizerek ifade etmek isterim ki, zulüm, İslam tarihinde değil, Hıristiyanlık tarihinde `engizisyon mahkemeleri` adı altında gerçekleşmiştir. Nice dehanın askıya asıldığı bu karanlık zaman dilimini kimse hatırlamak istemiyor gibi... Kendi öz tarihinin kara lekelerini başkalarına mal etmeye çalışanlar bugün kendi özgeçmişlerinden utansınlar. 17. yüzyılda Hıristiyanlar tarafından tekrar fethedilen İspanya ve Latin Amerika buna bariz birer örnektir; dini azınlıklara Hıristiyan olmaktan veya ölümden başka bir çözüm bırakılmamıştır. Bütün bunlara karşılık, 7. yüzyılda İslam, bugün çoğunun düşündüğü gibi değil, çok farklı bir tarzda yayılmıştır. Bizanslılar birtakım oriyentalist kiliselere baskı uygularken, Yahudileri Hıristiyanlığa geçmeleri için zorluyorlardı. Müslümanlar, Bizans`ı fethettiklerinde, bu, zorbalığa uğramış dini azınlıklar için hürriyete yelken açmak gibiydi. Zira Müslümanların, Hıristiyan ve diğer farklı dinlerin mensuplarına karşı uyguladığı metod çok farklı idi; öncelikle Kur`an`a göre Hıristiyan ve Yahudiler, inançsız insanlar ile bir kefeye koyulmadığından, farklı bir muameleye tabi tutuluyorlardı. Yahudi ve Hıristiyanların bu statüsü birtakım koruma haklarını beraberinde getiriyordu. Müslüman hakimiyeti altında yaşayan Yahudi ve Hıristiyanlar ödemeleri gereken belli bir miktar vergiye mukabil dinlerini özgürce yaşayabilme gibi bir çok haklardan yararlanabiliyorlardı.

Evet, açıkça görüyorsunuz ki, bugün tarihi nefsine göre yorumlamak isteyenler, her şeyi çarptırarak anlatıyorlar. Bunların iyi bilinmesi gerekir. Oryantalist Albrecht Noth`un görüşlerine göre, İslamın 7. yüzyıldan itibaren süratle ilerlemesinin sebebi, Müslüman Arapların hakimiyeti altına aldıkları bölge halkına mülayim ve yumuşak davranmaları. Onlarla yaptıkları anlaşmalarda vergiden ziyade halkı ön plana koyduklarından Müslüman hakimiyeti altında yaşayan dini azınlıklar herhangi bir sorun teşkil etmemekle beraber bu şekilde İslam aralarında büyük rağbet gördü.

Evet, Avrupa İslam alemine çok şey borçludur; 8. yüzyıldan itibaren dünyaya hakim olmaya başlayan İslam alemi aynı zamanda ekonomi, san`at, ticaret gibi alanlarda dünyaya önderlik yaparken, birçok keşifler ile insanlık adına büyük adımlar atıyordu. Birçok Müslüman halifesinin sayesinde, Emevi ve Abbasi devleti gibi tarihte görülmemiş bir dünya hakimiyeti sağlanmış ve topraklar 500 seneyi aşkın idare edilmişti. Müslüman Araplar sayesinde Yunan felsefeci, matematikçi ve doktorların yazıları öğrenildi. Mesela matematikteki sıfır rakamı veya logaritizm gibi matematiksel kuralları, Avrupa, İslam dünyasından öğrendi, tıpkı astronomiyi ve tıbbı onlardan öğrendikleri gibi. San`at ve mimarlık gibi daha birçok alanda Avrupa, Müslümanlardan birçok şey aldı. Avrupa, Müslüman alemi ile Haçlı seferleri sayesinde karşı karşıya geldi.

Burada şunu da ifade etmeliyim ki, yeni çağın Avrupa anlayışına göre, Haçlı seferleri İslam ve Hıristiyanlık arasında gerçekleşen bir dünya çatışması, iki komşu dünya kültürünün ölüm kalım savaşı olarak ifade ediliyor. Bu perspektif de yine 18. yüzyılın İngiliz tarihçilerinden olan Edward Gibbon`a dayanıyor. Fakat ısrarla ifade etmeliyim ki, bu tamamen yeni çağ Avrupa`sının bir uydurmasıdır, yani zamanın kaynakları bizlere bambaşka bir tablo çiziyor.

Haçlı seferleri Avrupa-Hıristiyan perspektifinden İslam alemine ve dinine karşı gerçekleştirilmiş bir `cihad` niteliği taşımaktadır; aksine bunlar kin ve hınç ile dolu kalplerin, silah ile donanmış bir ordunun Filistin`e yürüyüşü, İslam hakimiyeti altında bulunan yerleri tekrar Hıristiyan hakimiyeti altına alma çabasının adıdır. Oysa Arab Müslümanlar, Haçlı seferlerinin düzenlenmesindeki bu niyetin farkında değillerdi, onlar her zamanki gibi eski düşmanları olan Bizans`a karşı savaşıyorlardı. 1098-1291 arasında gerçekleşen Haçlı seferlerinde bu iki farklı kültürün, dinin çatışmasında Avrupa, İslam aleminden birçok şey öğreniyor, Müslüman Arap alemindeki gelişmeyi hayranlıkla seyrediyordu. Evet şunu ifade etmeliyim ki; Avrupa, İslam dünyasıyla karşılaşmasa idi, ne 12. yüzyılda gerçekleşen Avrupai düşüncenin rönesansı, ne de 15. ve 16. yüzyılda İtalya`daki sanatların rönesansı anlaşılabilirdi. Tarihi iyi bilmek gerekir, tarih gerçektir ve tarih arzulandığı gibi yorumlanamaz. İslam, dünyaya çok şey öğretti. Son olarak, Felsefeci Friedrich Wilhelm Hegel`in ifadesi ile, İslam, çölü temizledi (reinigende revolution des orients). Hz. Muhammed insanlığa insanlığı öğretti, medeniyeti getirdi. İşte o Muhammed`in karşısında huzurunuzda saygı ile eğiliyorum.


Tercüme: Tuğba AKTAŞ 20.08.2006
 
Üst Alt