Gıybet ve İftira Hakkında Yazdığı Mektup

Ve Sandıklı’dan Edhem Hoca ile Mustafa Hoca bugün geldiler, nurlu vazifelerine gittiler. Saniyen: Hulûsi Bey kardeşimiz Zülfikar ve Siracu’n-Nur’u ve sonra Sikke-i Gaybiye’yi istiyor. Nur santralı Sabri muhabere etsin, göndermeye çalışsın.
Salisen: Risale-i Nur kendi kendine, hem dahilde, hem hariçte intişar edip fütuhat yapıyor. En muannid dinsizleri de, teslime mecbur ettiğini haberler alıyoruz. Yalnız şimdilik, bir derece ihtiyatın lüzumu olduğuna, hususan Beşinci Şua içinde bulunan Siracu’n-Nur, lâyık olmayan ellere verilmemelidir.İmam-ı Ali (r.a.) Risale-i Nur’a, Siracu’n-Nur namı vermesi ve 1
demesiyle işaret ediyor ki, Siracu’n-Nur perde altında daha ziyade tenvir edecek, diye bir işaret-i gaybiye telâkki ediyoruz. Umumunuza selâm ederiz.
2

Kardeşiniz
Said Nursî
***
3

Yirmi İkinci Mektubun Hatimesindeki
Bahse Bir Zeyldir

Gıybet şu ayetin kat’î hükmüyle nazar-ı Kur’an’da gayet menfur ve ehl-i gıybet, gayet fena ve alçaktırlar. Gıybetin en fena ve en şenii ve en zalimane kısmı, kazf-i muhsanat nev’idir. Yani gözüyle görmüş dört şahidi gösteremeyen bir insan, bir erkek veya kadın hakkında zina isnad etmek; en şeni bir günah-ı kebair ve en zalimane bir cinayettir, hayat-ı içtimaiye-i ehl-i imanı


1- Gizlice parlayıp yayılır.
2- Baki olan yalnızca Allah’tır.
3- Sizden biri, ölmüş kardeşinin etini yemekten hoşlanır mı? (Hucûrat Suresi: 12)

zehirlendirir bir hıyanettir, mesud bir ailenin hayatını mahveden bir gadrdir. Evet Sure-i Nur bu hakikatı o kadar şiddetle göstermiş ki, vicdan sahibini titretiyor ve tüylerini ürperttiriyor. 1

şiddetle ferman ediyor ve diyor ki: “Gözüyle görmüş dört şahidi gösteremeyen merdudü’ş-şehadettir. Ebedi şehadetlerini kabul etmeyiniz. Çünkü yalancıdırlar.” Acaba böyle kazfe cesaret eden hangi adam var ki, gözüyle görmüş dört şahidi gösterebilir.
Kur’an-ı Hakîm bu şartı koşturmakla, böyle şeylerde şakk-ı şefe etmeyiniz, bu kapıyı kapayınız demektir. 2
tehdidiyle, öyleleri münafık gibi ehl-i imanın hayat-ı içtimaiyelerini böyle işaalar ile ifsad ediyorlar, ifade ediyor. Ve bilhassa böyle gıybet ehl-i namus ve ehl-i haysiyet hakkında olsa ve bilhassa ehl-i ilim hakkında olsa ve bilhassa akıldan hariç bir tarzda olsa.
Meselâ: Namuslu bir zat kendi gayet yakışıklı, her cihetle mükemmel ve ailesine kemal-i itimadı olduğu halde; hiçbir cihetle ona mukabil gelemeyen ve onun hizmetkârı hükmünde ve ona nisbeten çirkince bir insan ve dünyada onların içtimaını hiçbir fıtrat ve vicdan kabul etmediği bir surette o biçare ailesini o suretle gıybet etmek, bu nev’ gıybetin en şeni’idir. Böyle eşne’ gıybetin sebebi olsa olsa; insanın dest-i ihtiyarında olmayan bir muhabbet vasıtasıyla yine kadınların kıskançlığından ve habbeyi kubbe görüp ve kendi iffetini göstermekle başkasını ittiham etmek nev’inden bu nev’ şayialar meydan alıyorlar. Bu işaadan tevbe etsinler, yoksa kahr-ı ilâhî gelmesi kaviyyen me’muldür. Öyle iftira edenler, böyle iftiraya maruz kalacakları, cezâ-yı amelleri olmak ihtimalini düşünsünler.
Said Nursî
***


1- Onu duyduğunuzda; “Bunu söylemek bize yakışmaz, seni tenzih ederiz, bu büyük bir iftiradır.” demeniz gerekmez miydi?(Nur Suresi: 16)
2- Çirkin söz ve davranışların yayılmasından hoşlanırlar. (Nur Suresi: 19)