Söz Ağacı
Söz'üyle "söze dair bir mesel" veriyor Allah:
"Allah'ın güzel, doğru bir söz için nasıl bir misal verdiğini görmüyor musun?
Kökü sapasağlam, dalları göğe doğru uzanan, güzel, diri bir ağaç gibidir o ki Rabbinin izniyle her mevsim meyvesini verip durur.
" [İbrahim, 24-25] Kökü sağlam sözün.
Yani, yazıldığı yerde, kaydedildiği zeminlerde hiç değişmeden, "kaynağından geldiği gibi" muhafaza ediliyor.
Kimse tahrif edemez. Kimse kendi aklınca ekleme çıkarma yapamaz.
Yüzyılların şahitliği böyle. Lâkin, sözün yinen Söz'de ağaca benzetilmesi, muhatabına olağanüstü bir sorumluluk yüklüyor.
Zira ağaç canlıdır. Kökü sabittir ama dalları çoğalır.
Gövdesi sabittir ama taze meyvelere durur.
Mekânı bellidir ağacın ama.dalları göğe uzanır; çiçeğe durur, yaprak yaprak genişler.
Bir tanedir ağaç ama mevsimine göre bir başka olur.
Adı hiç değişmez ağacın ama dallarına uzanabilene, dal uçlarından umutlanana yeni şeyler söyler.
"Rabbinin izniyle her mevsim meyvesini verdikçe verir."
Öyleyse, Kur'ân'ı yüzünden okumayı, yüreğinden okumaya çevirmeli ki, Rabbin iznine başvurabilmeli.
Diri olduğuna inandığımız, canlı olduğuna şahit olduğumuz Söz'ün mevsimlik taze meyvelerini tadabilelim.
Yoksa, ağaca diri bir ağaç gibi değil de, yıllar önce dikilmiş bir "ağaç heykeli" muamelesi yapmış oluruz.
Diri Söz'e ölüymüş gibi muhatap olanlar ise Söz'ü değil kendilerini hayattan yoksun bırakırlar.
Kaybeden hitap değil muhatap olur. Söz Ağacı, işte burada...
Kendine diri ağaç gibi bakacakları bekliyor.
Taze meyveleriyle. Renk renk çiçekleriyle...
Senai Demirci
Söz'üyle "söze dair bir mesel" veriyor Allah:
"Allah'ın güzel, doğru bir söz için nasıl bir misal verdiğini görmüyor musun?
Kökü sapasağlam, dalları göğe doğru uzanan, güzel, diri bir ağaç gibidir o ki Rabbinin izniyle her mevsim meyvesini verip durur.
" [İbrahim, 24-25] Kökü sağlam sözün.
Yani, yazıldığı yerde, kaydedildiği zeminlerde hiç değişmeden, "kaynağından geldiği gibi" muhafaza ediliyor.
Kimse tahrif edemez. Kimse kendi aklınca ekleme çıkarma yapamaz.
Yüzyılların şahitliği böyle. Lâkin, sözün yinen Söz'de ağaca benzetilmesi, muhatabına olağanüstü bir sorumluluk yüklüyor.
Zira ağaç canlıdır. Kökü sabittir ama dalları çoğalır.
Gövdesi sabittir ama taze meyvelere durur.
Mekânı bellidir ağacın ama.dalları göğe uzanır; çiçeğe durur, yaprak yaprak genişler.
Bir tanedir ağaç ama mevsimine göre bir başka olur.
Adı hiç değişmez ağacın ama dallarına uzanabilene, dal uçlarından umutlanana yeni şeyler söyler.
"Rabbinin izniyle her mevsim meyvesini verdikçe verir."
Öyleyse, Kur'ân'ı yüzünden okumayı, yüreğinden okumaya çevirmeli ki, Rabbin iznine başvurabilmeli.
Diri olduğuna inandığımız, canlı olduğuna şahit olduğumuz Söz'ün mevsimlik taze meyvelerini tadabilelim.
Yoksa, ağaca diri bir ağaç gibi değil de, yıllar önce dikilmiş bir "ağaç heykeli" muamelesi yapmış oluruz.
Diri Söz'e ölüymüş gibi muhatap olanlar ise Söz'ü değil kendilerini hayattan yoksun bırakırlar.
Kaybeden hitap değil muhatap olur. Söz Ağacı, işte burada...
Kendine diri ağaç gibi bakacakları bekliyor.
Taze meyveleriyle. Renk renk çiçekleriyle...
Senai Demirci
