Annem bilmem ki şimdi ne haldesin!

Ne vakit bir ney işitsem
Pervazları okşayarak çığlık atan rüzgârdan geçsem
Hicranın sayfalarında bedbinliğimle yüzleşsem annem aklımda

Çok çaresiz ve sessizdi
Son nefeslerinde her şeyden habersiz ve renksizdi
Müteretlik kuşanmış ve kaygıyla iç içe kalan nefesle şevksizdi

Çaresiz başucundaydım
Elim ayağım bağlanmış durumda kaskatı kalmıştım
Aldığı darbelerle ve mecalsiz haliyle şuuru kapanmış vaziyette


Yolun ortasında yatıyordu
Kazaya sebep olan zanlı korkuyla barışık zavallıydı
Kalabalık nüksetti, can havliyle sesler kelimelerle derlenmişti

Sen bunlardan habersizdin
Yanında en yakınlarından uzakta çaresiz nefestin
Fakülteye getirilmiştin, habersizlik içinde takviye teneffüsle

Tespit ve teşhis için bekliyor
Başındaki doktorlardan habersiz öylece inliyordun
Haber gelir gelmez can havliyle koştuk ama farkında değildin

Gözlerinin içine bakamadım
Her nasılsa kendimi tutamadım ve için için ağladım
Vakur olmalıydım, sükûnetimi korumalıydım lakin hali dağladım

Nihayetinde bir acil servisti
Ne gelenler ve ne de giden eksikti telaşa içindeydi
On yaşlarında bir çocuk geldi ve hekimler acilen seni terk etti

Sen çok zor nefes alıyordun
Ben başucunda halini temaşa ederek dua ediyordum
Kırılan her yanını hayıflanarak hekimlerden imdat bekliyordum

Lakin hissediyordum gidiyordun
Acizliğimle kalbimi baş başa bırakıp öteleri diliyordun
Ben yanındayken, vedalaşmayı beceremesem de hissediyordum


Mustafa CİLASUN

sag ol payalsımınız için sayın ustadım emegınıze saglık...