Eski Uygarlıklarda Tufan Efsaneleri

VuSLaT

Yönetim
Yönetici
nuh-tufan.jpg
Bugünkü Altay ve Saha Türklerinin inancında “Tufan Efsanesi”nin çeşitli varyantları mevcuttur. Altay Türklerine ait Tufan efsanesini ilk defa rahip Verbitskiy tespit etmiştir. Bu rivayetlere göre Tufan’dan önce yeryüzünün hakimi Tengiz Han idi. Bu zamanda Nama adlı meşhur bir adam vardı. Tengri Ülgen buna Tufan olacağını, insanları ve hayvanları kurtarmak için bir gemi yapmasını söyledi. Nama’nın üç tane oğlu bulunuyordu. Oğullarına gemiyi inşa etmelerini söyledi ve Ülgen’in öğrettiği biçimde bir gemi yapıldı. İnsanlar ve hayvanlar gemiye alındı. Gökyüzünü sis kaplayıp, yerin altından sular fışkırmaya başladı. Gökyüzünden de yağmur yağıyordu. Bir müddet sonra sular çekilip, kara parçaları su yüzüne çıktı. Nihayet gemi bir dağın tepesinde karaya oturdu. Suyun derinliğini öğrenmek için Nama kuzgun, karga ve saksağanı gönderdi, fakat bunlar dönmedi. Bunun üzerine güvercini yolladı ve güvercin gagasında bir dal ile geri döndü. Nama daha önce gönderdiklerini görüp görmediğini güvercine sordu. Güvercin üçünün de bir leşe konup gagaladığını söyledi. Nama onlara kıyamete kadar leş ile beslensinler diye bedduada bulundu. Prof. Dr. Saadettin Gömeç

Eski Yunan efsanelerinde Deukalion, eşi Pyrrha, çocukları ve çeşitli hayvanlarla birlikte büyük bir sandığa benzer bir tekneyle 9 gün 9 gece süren felaketi atlatıp Parnasos Dağı na geldiler. Babbyce de açılan bir yarıktan sular süzülmüştü ve Deukalion ile Pyrrha yakınlardaki bir tarlaya taşlar attılar. Atılan taşlar kadın ve erkek haline geldi. Böylece yeni bir nesil ortaya çıktı.

deukalion.jpg
Deukalion ve eşi Pyrrha
Balık gemiyi taşıdı
Hindistan’ın Satapatha, Brahmana ve Mahabharata destanlarında Manu, Rishiz ile birlikte tufandan kurtulmuştur. Efsaneye göre Manu’nun yakalayıp yaşamını bağışladığı bir balık birdenbire büyüyüp, bir gemi inşa edip boynuzlarına bağlamasını söylemiştir. Bu balık Tanrı Vishnu’nun bir görünüşü olarak da kabul edilir. Balık gemiyi dev dalgaların üzerinden aşırıp, kuzeye, Himavat Dağı’na çıkarmıştır.
Britanya’nın Galler yöresinde anlatılan bazı efsanelere göre, Dwyfan ve Dwyfach büyük felaketten bir gemiyle kurtulmuşlardır. Dalgalar Gölü adı verilen Llynllion’un patlaması sonucu oluşan korkunç seller durulunca, Dwyfan ve Dwyfach yeniden Britanya halkını oluşturmaya başladılar.

nuhtufan25c425b1.jpg

Topraklar sulara gömüldü
İskandinav Edda efsaneleri Bergalmer ile eşinin büyük bir tekneyle tufandan kurtulduğunu anlatır: “Sular yükseldi, dünya karardı ve okyanus canavarları su yüzüne çaktı. Kayalık dağlar birbirine çarptı ve topraklar sulara gömüldü. Gökten parlak yıldızlar düştü ve alevler cennete kadar yükseldi.” Efsaneye göre sular durulduktan sonra Bergalmer ile eşinin insanları yeniden çoğalttıkları söylenir.
Litvanya efsanelerinde ise birkaç çift insanın ve hayvanın yüksek bir dağın tepesinde bir kabuğun içinde barınarak kurtuldukları anlatılır. 12 gün 12 gece süren rüzgarlar ve seller en yüksek dağa erişip oradakileri de yutacağı zaman. Yaratıcı onlara dev bir ceviz kabuğu attı. Dağdakiler ceviz kabuğu ile yolculuk yaparak felaketten kurtuldular.
Cennetin Sütunları kırıldı
Çin kaynaklı öyküler Yao adında birisinin 7 kişiyle birlikte ya da Fa Li, eşi ve çocuklarıyla birlikte bir yelkenliyle sel ve depremlerden kurtulduğunu anlatır: “Cennetin sütunları kırılmıştı. Dünya paramparça oldu. Sular fışkırıp her tarafı kapladı. Evrenin tüm sistemleri altüst olmuştu.” Sonunda sular çekildi. Bir diğer anlatıma göre ise bir tanrıça, Cennet Ağacı’nın çatlayan gövdesini onardı.
Güney Amerika’nın Aztek-Toltec kayıtları Coxcox, Tezpi ya da Teocipactli’nin eşi, çocukları ve hayvanlarıyla birlikte servi ağacından yapılmış büyük bir salla tufandan kurtulduklarını anlatır. Dünyayı kaplayan ve 52 yıl süren tufan sona erince, Coxcox un karayı aramak için saldan kuşlar uçurduğu söylenir. Yırtıcı kuşlar yiyebilecekleri cesetler bulunca geri dönmedi fakat bir kuş ağzında bir dalla birlikte geri dönünce Coxcox, Colhuacan Dağı’nda karaya çıktı.
Yine Aztek ve Tolteclerin Chichimec adını verdikleri kayıtları, Su ya da Güneş Devri adı verilen dünyanın dördüncü felaketinden Coxcox ile eşi Xochiquetzal’ın içi boş bir ağaç gövdesiyle kurtulduklarını belirtir. Sular dünyayı 52 yıl boyunca kaplamıştı ve “Dağlar sulara gömülmüş, tüm insanlar ölmüş ya da balık şekline girmişti.” Tanrısal bir kuşun yol göstermesiyle tekne bir tepeye oturdu.
Mayalarda tufan olayı
Maya efsanelerinde de birkaç kişinin derin mağaralar saklanarak tufandan kurtuldukları anlatılır. Sel, yangın ve depremlerle başlayan felaket, “Göklerden büyük gürültüler geldi ve ardı arkası kesilmeyen yağmurlar gece gündüz yağdı. İnsanlar evlerin damlarına tırmanmaya çalıştılar ama evler suların altında kaldı. Gökler yere iniyordu sanki, karalar çöktü ve bir anda her şey sona erdi” şeklinde tanımlanır. Sonunda kurtulanlar mağaralardan çıkıp yaşamlarını sürdürdüler.
Yine Güney Amerika’daki Chibcha kabilesinin efsaneleri Bochica ile eşinin bir devenin üzerinde yüksek dağlara tırmanarak tufandan kurtulduklarını anlatır. Sular durulunca Bochica suların akıp süzülmesi için Tequendama’da bir delik açmıştır.
Kuzey Amerika’daki Huron Kızılderilileri, kabilelerinin “Büyükbabası”nın eşi, ailesi ve hayvanlarıyla birlikte, büyük bir salla, aylarca süren ve tüm dünyayı kaplayan tufandan kurtulduklarını anlatırlar. Efsaneye göre, sal üzerinde geçen uzun süre içinde hayvanlar huzursuzlanmışlar, şikayet etmişlerdi. Sal karaya varınca, toprağa inen hayvanların konuşma yetenekleri ellerinden alınarak cezalandırılmışlardı.
Doğudan gelen adam
Yine Kuzey Amerika da yaşayan Mandal kabilesinde ise, Numochmochbah adında bir beyaz adamın kapalı bir kanoyla da doğudaki ülkesini kaplayan sellerden kurtulup, sular çekilince batıda ortaya çıkan yeni karalara ulaştığı anlatılır. Numochmochbah buraya gelince derin tünellere saklanmış ve suların çekilip çekilmediğini öğrenmek için yeryüzüne bir fare gönderen insanları bulmuştur.
Hopi Kızılderililerinin efsanelerinde, bundan önceki üçüncü dünyanın yıkılışı anlatılır. Efsaneye göre Hopiler kendilerini çok yüksek ağaçların boş gövdelerine bağlayıp tufandan kurtulmuşlardır. “Sular başıboş kalmıştı, sanki dünya yüzünde. Dağlardan daha yüksek dalgalar karalara vurdu. Kıtalar parçalandı ve dalgalara gömüldü.” Efsanenin devamında her şey durulunca sağ kalanların kendilerini en yüksek dağlardan birinin tepesinde buldukları anlatılır. Her taraf sular altında kalmıştı. Denizlerin dibinde kentler, patuwvotalar (hava gemileri) ve kötülüğe karışmış hazineler yatıyordu. Yeni bir dünya yaratılmış ve Yaratıcının elçisi tarafından öğütlere sadık kalınması söylenmişti. Yoksa dördüncü dünya da öncekiler gibi yıkılacaktı.
Hurma ağacıyla kurtuldular
Güney Amerika’nın Guarani kabilelerinde, Tamandere ile eşinin büyük bir hurma ağacının yardımıyla kurtuldukları anlatılır: “Hurma ağacı yerinden koptu ve suların üzerinde yüzmeye başladı. Vadilerde yaşayanların hepsi boğulup öldü. Sular göklere ulaşıncaya değin tufan sürdü.” Daha sonra Tamandere ilahi bir kuşun kanat seslerini duydu ve bir süre sonra da sular çekilmeye başladı.
Bir lama sahibini uyardı
İnka efsanelerinde de bir ya da birkaç kişinin And Dağları’nın en yüksek tepelerine tırmanarak 60 gün 60 gece süren tufandan kurtulmuş oldukları anlatılır. Üzgün gözlerle göğe bakan bir lama, sahibine, denizlerin karaya çıkacağını söylemiş ve onu başka insanların, kuşların ve hayvanların toplandığı Villcacoto Dağı’nın tepesine çıkarmıştır. Sular durulunca And Dağları’nın tepesindeki insanlar, lamalar ve vahşi hayvanlar aşağıya inip yeni yaşamlarına başlamışlardı.
Alaska’dan benzer bir efsane
Alaska da yaşayan Tlingit kabilesi, atalarının büyük kanolarla tufandan kurtulduklarını anlatırlar. Efsaneye göre, kabile halkı büyük kanolara binip yüksek bir tepeye sürüklenmişler. Aşağıya bakınca ağaçların, hayvanların ve insanların akıntıya kapılarak hızla uzaklaştıklarını görmüşler.
 

VuSLaT

Yönetim
Yönetici
Gılgamış Destanı’nda Tufan

god-adam-and-eveboat_roaf74.jpg
Ey Tanrıların büyük üstadı, ey yiğit Enlil!
Ben, büyük Tanrıların gizini açığa vurmadım! Bilge kişi haberi düşünde almış…
O, böylece tanrıların gizini öğrendi.
Şimdi onun için bir karar vermek sana düşer!
(Gılgameş Destanı’ndan)​
Bir zamanlar Dünya üzerinde yaşanmış olan büyük tufandan bahseden en eski metinlerden biri, Sümerlilerin “Gılgamış Destanı”na aittir.​
Gılgamış Destanı, Mezopotamya’daki Uruk Kenti’nin efsanevi rahip kralı Gılgamış üstüne yazılmış mitolojik bir metindir. Ve geçen yüzyıla gelinceye dek unutulmuş bir çağın ürünüdür. Yüzyılımızda arkeologlar yorulmak bilmez bir çalışmayla Ortadoğu’nun kumlara ve sırlara gömülü kentlerini birer birer ortaya çıkartmaya giriştiler. O döneme kadar Nuh ile İbrahim Peygamber arasında geçen uzun sürenin tarihi yalnız Tevrat’taki “Tekvin Bölümü”nün 6. ve 9. Babları arasında anlatılıyordu. Gılgameş Destanı, bizi yeniden o çağlara geri götürmektedir.​

Destanı oluşturan metinlerin ne zaman yazıldığı tam olarak bilinmemektedir. Büyük bir olasılıkla, metinler, daha önceki yüzyıllar süresince ve destanın süresince de aynı biçimini koruyarak kuşaktan kuşağa aktarılmıştı.​
Gılgameş Destanı Asur Krallığı’nın son büyük kralı Asurbanipal’ın (MÖ 669-631) kurduğu kitaplıkta 1853 yılında bulunmuştur.​
Asurbanipal, çağının tarihsel tutanaklarıyla daha eski dönemlerin ilahilerini, şiirlerini, bilimsel ve dinsel metinlerini bir araya toplayarak, büyük görkemli bir kitaplık kurdurmuştu. Dört bir yana saldığı adamların Babil, Uruk ve Nippur gibi eski bilim merkezlerindeki arşivleri taramalarını buyurmuş, sonra da daha önceki çağlarda kullanılan dil olan Sümerceyle yazılmış metinleri kopya edip Akad-Sami dillerine çevirmişti. .​
1853 yılında bulunan bu tabletlerin değeri çok daha sonraları anlaşılabildi.​
Tabletler 12 bölümden oluşmaktaydı. Metindeki boşluklar Mezopotamya’ da ve Anadolu’ da ortaya çıkarlılan başka kitabelerden elde edilen bilgilerle tamamlanmıştır.​
nuhgemi3.gif
Sümerlilerde karşımıza çıkan kanatlı disk, Galaktik uygarlıklara ait bir semboldür. Aynısı Mısır ve Tibette de bulunmaktadır. Her üç toplumda da görülen bu sembol tufan öncesi uygarlıklardan olan Mu uygarlığından intikal etmiştir. Galaktik uygarlıklardan biri olan Sirius Kültürü’nü ifade eden kozmik bir semböldür. Her üç toplumda aynı sembölün bulunması bu toplumların inisiyatik geleneklerinin Mu ve Atlantis Uygarlıklarıyla olan bağlarını gösterir.
1872 yılı Aralık ayında yeni kurulan “İncil’e İlişkinin Arkeoloji Araştırma Derneği”nin bir toplantısında, uzman George Smith, şöyle bir açıklamada bulunuyordu:​
“Kısa süre önce, British Museum’daki Asur tabletlerini incelerken, bunlardan birinde tufanın anlatıldığını fark ettim.”
nuhgemi3_.gif
Halen British Museum’da sergilenmekte olan Sümer tabletlerinden tufanı anlatan bölüm. İşte meşhur 11. Tablet ve bir zamanlar yeryüzünü etkilemiş tufanın mitolojik hikayesi… 11. TABLET Utnapiştim, Gılgameş’e dedi:
nuhgemi3-002_0001.gif
( Gılgameş )
Gılgameş, sana gizli bir şey açayım. Tanrıların gizini söyleyeyim:
Biliyor musun Fırat’ın kıyıcığına kurulmuş o Şurrupak kentini?” Bu kent çok eskiden varken, Tanrılar bu kentin yanındaydılar. Zamanla eskidi gitti o kent, Tarınları da birlikte yaşlandı, kocadıtar. Kentte gökkubbenin sahibi ve ataları Anu, akdedan savaşçı enlil, yardımcısı Ninurta su kanallarının gözcüsü Ennugi de” vardı, Ea da onlarla beraberdi.
Tanrılar sözcüğü, daha önceki kitaplarımda da üstünde sıklıkla durmuş olduğum gibi, ezoterik bir semboldür. Bu sembolü hem dinler hem de mitolojiler kullanmışlardır.​
Sümer Mitolojisi’ndeki “Tanrılar”sözcüğü de diğer Mitolojilerde olduğu gibi ‘’ Galaktik Irk’a mensup, ileri düzeydeki varlıkları sembolize etmektedir. Mu ve Atlantis Uygarlıklarına ait varlıklarda bu ırkın dünyamızdaki kısmen yozlaşmış ama yinede bu ırkla yakın akrabalıkları bulunan uzantıları konumundaydılar. Atlantis’in son dönemlerinde bu ırk daha da yozlaşmış ve eski dönemlerdeki safiyetini büyük bir oranda yitirmiştir. .​
Buradaki Tanrılar sözcüğü Galaktik Uygarlıkları ve Mu Uygarlığı’na ait ırkı sembolize etmektedir.
Sümerliler’in Mu kolonisi olan bir ırk olduğunu göz önüne. Aldığımızda yukarıda anlatılan “Şurrupak kentinde ‘Tanrılar’ın bir zamanlar bulunduğu” sözünün ne anlama geldiği kolaylıkla anlaşılabilecektir.​
Zamanla bu ırkın dejenere olmaya başladığını söylemiştik. Bu aynı zamanda ‘’ Altın Çağ’ın sona ererek ‘’ Demir Çağı’nın başladığı dönemi ifade eder. Bu ezoterik bilgi, Gılgamış destanında mitolojik motifler kullanılarak şöyle anlatılmıştır.​
Ogünlerde insanlar arttıkça arttılar. yeryüzü dolup taştı ve topraktan göklere doğru vahşi bir boğa gibi böğürür oldular. Enlil duydu bunu, Tanrıların danışma toplantısında: “İnsanoğlunun yarattığı bu kargaşa çekilmez oldu, gürültülerinden ne uyuyabiliyoruz bir damla, ne dinlenebiliyoruz.. ”
Bunun üzerine Tanrılar, insanoğlunu yok etmek konusunda bir anlaşmaya vardılar. Kararı uygulamak da yerin. rüzgarın ve evrendeki havanın Tanrısı Enlil’e düştü. Buna karşılık, tatlı suların ve bilgeliğin Tanrısı, sanatın koruyucusu Ea, önceden verdiği sözü tutarak beni bir düş aracılığında bundan haberdar etti.
Tufan’ın yaklaştığı bildiriliyor …
Bir düş aracılığıyla gelecekle ilgili bir bilgiye sahip olmak, mitolojilerde sıklıkla kullanılan bir motiftir. Anlatılmak istenen, gelecekle ilgili bir bilginin alınmasıdır. Burada ruhsal bir irtibat söz konusudur. Bu ruhsal irtibatla Dünya’nın geleceğiyle ilgili çok önemli bir bilginin önceden verilmiş olduğunu görüyoruz. Metnin devamında bu konu, daha açık bir şekilde dile getirilmektedir:​
Kulak ver ey Şurrupaklı, ey Ubaratutu’nun oğlu! Evini yık, malını bırak, kendine bir” gemi yap, yeryüzünün nimetlerini bir yana atıp canını kurtarmaya bak hemen! Dediklerimi uygula: evini yık, kendine bir gemi yap. Yapacağın geminin ölçüleri şunlar olsun: Eni, boyuna eşit düşsün, güvertesinin üzerindeki dam da dipsiz uçurumu örten çatıyı andırsın. Bittikten sonra gemiye bütün canlı yaratıkların tohumunu al.
Bu bilgilendirilmenin konusunun, Dünya’nın yakın bir gelecekte yaşayacağı büyük bir tufanla ilgili olduğu anlaşılmaktadır. Metnin devamında, bu bilginin herkese açıklanmadığı da görülmektedir:​
Ben, bunu anlar anlamaz Ea’ya, efendime dedim:
“İyi, anlaşıldı efendim. Şimdi bana ne dedinse iyi dik*kat ettim. Ben yapacağım. Fakat, kent halkı ve yaşlılar sorarsa ne diyeyim?”
Ea, konuşmak için ağzını açıp bana dedi: – Onlara şunu bildir:
Enlil’in bana kızdığını öğrendim. Bu yüzden artık ne onun ülkesinde, ne de onun kentinde dolaşacak yüzüm kalmadı benim. efendim Ea ile birlikte yaşamak üzere körfeze gideceğim. Ama size sınırsız bir bolluk, ender bulunur balıklar, ürkek av kuşları ve bereketli bir hasat mevsimi verecek. Akşamüstü fırtınanın ilki sizle*re seller gibi buğday getirecek” de … ”
Geminin yapılışı …
Metnin bundan sonraki bölümünde geminin yapımı ile ilgili bilgiler verilmektedir:​
Halk çevresine toplandı. Küçük yavrular bile gemi için zift taşıyorlardı. Güçlü erkekler gemiye yedek kereste getiriyorlardı. Beşinci günde geminin kaburqasını oluşturdum. Geminin omurgası bir iku genişliğindeydi. Kenarları iki kez on kamış yüksekliğindeydi.
Üst güvertesi de alt güverteye tümüyle eşitti. Bunun da her yanı, iki kez on kamış uzunluğundaydı. Bundan sonra geminin dış yüzünü hazırladım ve onları boyadım. Gemiyi altı kat” yaptım. Geminin alt ve üst güvertelerini yedi bölüme ayırdım, ambarını da dokuza boldüm. Ortasına da su kazıkları çaktım. Güzel kürek seçtim. Ve geminin yedeklerini ambara koydum. Eritmek için kazana 21.600 zift döktüm. Bunun yansını saf zift olarak gemiye sakladım. Tekneciler, gemiye 10800 sırlık getirdiler. Bunun üçte biri peksimet kızartmak için harcandı: üçte ikisini de gemici sakladı.
işçilere çok sığır kestim. Ve her gün koyun boğazladım. Ustalara, ırmak suyu gibi şarap akıtıldı. Yeni yıl şölenleri gibi bir şölen oldu.
Gemi yedinci günde tamam oldu. Gemiyi kızaktan indirmek güç oldu. Çünkü, geminin üçte ikisi suya girinceye dek, onu, kızak üzerinde aşağıdan ve yukarıdan itmek zorunluğu vardı. Elime geçen her şeyi içine yükledim. Elime geçen her gümüşü içine yükledim. Elime geçen her altını içine yükledim. Bütün soyumu, sopumu ve kavmimi gemiye bindirdım. Yabani ve evcil hayvanları ve bütün ustaları gemiye aldım.
Tufan artık gelmek üzereydi … Tufan’ın ilk belirtisi ile birlikte gemiye binip kıyıdan hızla uzaklaştıkları anlaşılıyor. Bundan sonra anlatılanlar, tam anlamıyla büyük su baskınla*rının ve depremlerin yaşandığı büyük bir trajedi.​
Tufan başlıyor!…
Şamaş’ın bana “Akşama fırtınanın birincisi varıp yıkıcı yağmuru yağdırğında. gemine bin, her yan da sımsıkı kapat” dediği an gelmişti artık. Gece bastırdı, Fırtınanın birincisi yağmuru gönderdi. Ben havanın züne baktım. Hava, bakılmayacak kadar korkunçtu.
Tan yeri ağarmaya başlarken ufuktan bir kara bulut geldi. Bu bulut, fırtınanın efendisi Adad’ln bulunduğu yerde gürledi. Habercileri olan Şullat ile Haniş, dere tepe aşarak başı çektiler. Daha sonra uçurumun Tanrıları ortaya çıktı.
Nerqal, suları göğüsIeyen engelleri yıktı. Savaş Tanrısı Ninurta, her şeyi yerle bir etti. Cehennemin yedi yargıcı, Anunnaki, meşalelerini kaldırıp ülkeyi kurşun su alevlere boğdular. Fırtına Tanrısı, gün ışığının yerine karanlığı koydu: ülkeyi bir çanak gibi kırıp döktü, umasızlığın getirdiği bitkinlik gökkubbeye yükseldi. Büyük· fırtına, ülkeyi bir çanak gibi parçaladı. Bütün gün bo*ra azıttı durdu. Yol aldıkça kudurdu, halka düşmanmış gibi saldırdı, kardeş kardeşi göremedi. insanlar gök zünden bile görülmüyordu. Rüzgarlar insanların tepesinde savaş edercesine çarpıştılar. Kimse kimseyi göremiyordu. Ve gökten bakılınca insanlar tanınmıyordu. Tanrılar bile tufandan korkarak geri çekildiler. Ve göğün en yüksek katına kadar çıktılar. Tanrılar, orada kıvrılmışlardı. Göğün en son eteklerinde büzülüp yatıyorlardı.
kitapliknuhgemi3_clip_image002_0002.gif
Yaşanılan bu büyük trajedi insanlık hafızasında hiç unutulmadı. Mitolojiler, efsaneler ve dini metinlerde yer alarak günümüze kadar geldi.​
Bir gün karayel esip hepsini sildi süpürdü. Sonra bir den bire poyraz esip ülkenin altını üstüne getirdi. Fırtına ve tufan, altı gün, yedi geceyi geçti. Fırtına yurdu silip süpürüyordu. Sel, bora ve su taşkınları yer yüzünü kasıp kavurdu. Yedinci günde güneyden esen fırtına dinmeye yüz tuttu, deniz yatıştı, tufanın hızı kesildi.
Tufan sona eriyor …
Önceden dalgalan bir ordu gibi birbiriyle savaşan deniz, şimdi dinginleşti. Kötü rüzgar dindi ve tufan sona erdi. Havaya baktığım zaman ortalıkta sessizlik vardı. Ve bütün insanlık çamur olmuştu. Suyun bastığı yüzey, dümdüzdü.
Bunun üzerine anbar kapağını açınca yüzüme bir ışık düştü. Diz çöküp oturdum ve ağladım. Gözyaşlarım burnumun kanatlarından akıyordu. Sonra ufuklara bakarak denizin kıyısını aradım.
Her yana on iki kez on iki defa bakınca denizden bir ada yükseldi. Sonunda gemi Nıssır dağına oturdu.
NİSİR, ARARAT VE CUDi DAĞLARI
Az sonra göreceğimiz gibi kutsal kitaplardaki Tufan hikayelerinde de, geminin bir dağa oturduğundan bahsedilir. ‘Tevrat’ ta bu dağ Ararat (Ağrı), Kur’an-ı Kerim’ de ise Cudi olarak tanımlanır. Burada ise geminin Nissir Dağı’na oturduğu söylenmektedir.​
Nisir Dağı
Bu bir yöredeki dağın ismi değildir. Burada anlatılmak istenen geminin suların çekilmesiyle birlikte deniz yüzeyinden yüksekte kalan bir bölgede karaya oturduğudur. Bu bir kurtuluş ifadesidir. Nitekim Nisir sözcük anlamı itibariyle de “kurtuluş, selamet” anlamına gelmektedir. Aynı şekilde Ararat ve Cudi isimleri de belirli bir bölgedeki dağların isimleri olarak kullanılmamışlardır.​
Ararat (Ağrı) Dağı​
Gemi yedinci ayın on yedinci günü Ararat dağlarına oturdu.
(TEKVİN: 8/4)​
“Ararat” ismi “Urartu” sözcüğünden gelmektedir ki Asurca’ da aslı “Uruatri” olan “Urartu (Urardhu, Uraurta)” kelimesi “dağlık bölge, yüksek memleket” anlamına gelmektedir. 5165 metrelik rakımıyla Anadolu’nun en yüksek dağıdır.​
Ağrı ilimizde, 35 km’yi aşan taban çapı, 130 km’ye varan çevre uzunluğu ile 5165 m rakıma sahip Ağrı Dağı, volkanik bir dağdır. Bu ölçüleri özellikle veriyorum. Çünkü Yahudi – Hristiyan inancına göre Nuh’un Gemisi bu dağın tepelerinde bir yere oturmuştur. (130. Sayfada Tevrat’tan vereceğimiz örneklerle bu konuyu ayrıntılı bir şekilde ele alacağız.)​
Günümüzde yapılan tüm araştırmalardan elde edilen sonuca göre son buzul çağının bitişinde yeryüzünde suların yükselmesi 150 metreyi aşmamıştır. Böylesine yüksek bir dağ…​
 
Üst Alt