Gerçek Tesettür" Hangisi?

Günümüzde düzinelerle Ulemâ-üssû'un yazdıkları eserlerle, yaptıkları konuşmalarla Mü'mineleri îslâmiyetin hükümlerinden uzaklaştırmaya çalıştıklarını görmekteyiz. Şimdi meydan onların. Onlar konuşuyor, onlar yazıyor, onlar çiziyor. Gündemde hep onlar. Maalesef nice Müslüman hanım onların tuzağına düşüp yanlış yola sapıyorlar.


"Peki onlar konuşuyor da siz niçin susuyorsunuz? Onlar yazıyor da siz niçin doğrusunu yazmıyorsunuz?'' diye vâki olacak bir suâle karşı söyleyeceğimiz şudur:
Tesettür mevzuu, çok çok mühim bir mevzudur. Doğrudan imana, inanca taalluk etmektedir. Zira kadınların tesettürü, âyet-i kerimelerle açıklanmıştır. Bu hususta, 350 bin müfessir açıklama yapmış, âyet-i kerimelere ve hadis-i şeriflere göre müçtehidler görüş belirtmiş ve bu mevzuda İcma vuku bulmuştur. Bu konuda müçtehidler arasında "farklı görüş" yoktur. Asırlar boyunca da Müslüman hanımlar, Kitaba (Kur'an-ı Kerim'e), Sünnet'e (Hadis-i Şeriflere) ve İcmâ-ı Ümmete uygun olarak tesettüre bürünmüşlerdir. Bu hususta Müslüman hanımlar arasında farklı tarzları benimsemek asla mevzubahis olmamıştır (son üç çeyrek asra kadar).


Durum bu kadar net ve berrak iken, bir Müslüman hanımın, "Ben üç yüz elli bin müfessirin, binlerce müçtehidin ve ulemânın görüşlerini kabul etmiyorum. Peygamber Efendimizin (asm) zamanındaki Sahabe hanımları da, diğer devirlerdeki Müslüman hanımlar da bu konuyu anlayamamışlardır. Onların tarzı ve telakkisi yanlış, benimkisi doğru!" demesi halinde inancı tehlikeye girer. Ama, "Sahabe hanımların ve onları taklit eden Müslüman hanımların tarzı ve telakkisi doğru. On binlerce ulemânın açıklaması hak ve gerçek Ama ben uygulamada yapamıyorum. Allah beni affetsin!" diyecek olsa, en azından imanını ve inancını muhafaza etmiş olur ve yalnızca günahkâr olur.

"Peki sahabe hanımlar ve onlardan sonra 1400 sene boyunca Müslüman hanımlar evlerinden dışarı çıktıklarında nasıl giyiniyorlardı? Üç yüz elli bin müfessir Cilbab âyetini nasıl tefsir etmişlerdi? Müçtehidlerin bu mevzudakı reyleri nasıldı?" diye sorulacak olunursa, sahih fıkıh kitaplarında çok açık ifadelerle yer almasına rağmen, ben yine de bu hususa açık bir şekilde cevap vermekten imtina etmekteyim. Niçin? Belgeli bir şekilde yazacak olmama rağmen, acaba bir tek Müslüman hanım o yazdıklarımıza itiraz eder de inancını zedeler mi, diye...

Şayet bütün Müslüman hanımlar bu hususta; "Allah'ın emri baş göz üstüne. Rabbimiz ne emretmişse biz kayıtsız şartsız ona uyacağız. Yaşayamasak bile onu doğru olarak kabulleneceğiz!" diyecek olurlarsa ve bu çok mühim mevzua hissiyatlarını, gayr-i İslâmî yorumları karıştırmazlarsa, işte o zaman biz de açık açık yazacağız. Bu hususta muhterem» okuyucularıma söz veriyorum, vakt-i merhunu geldiğinde yazacağım. Şimdilik tavsiyem; Rejimin ağababalarına, karılarına ve kızlarına yaranmak ıçin gerçekleri ketmeden veya saptırmaya çalışan ulemâ-üs-sûları değil, Ehl-i Hak mesleğinden olan gerçek âlimleri ve onların eserlerini nazar-ı dikkate alsınlar. Meselâ, Muhammed Zihnî Efendinin Ni'metü'l islam'ının Osmanlıca orijinal nüshasına baksınlar. Şayel şarlatanlar bacılarımızı tesettür hususunda yanlışa şevketi devam ederlerse, onların maskesini indirmek de boynumuzun borcu olur...

Çarşaf


Eri çok garibime giden ve çok yadırgadığım hususlardan birisi de, bâzı Müslümanların çarşafı garipsemesi, hattâ burun kıvırmasıdır. Bu çok çok tuhaf bir durumdur. Oysa daha yakın zamana kadar çarşaf bütün ninelerin, annelerin, bacıların örtüsü idi. Zaten çarşaftan başka "tesettür kıyafeti" caiz görülmezdi. Osmanlı devrinde hanımlar hem çarşaflı, hem feraceli, yahut peçeli idi. Bu hal asırlar boyu devam etti.
Millî Mücâdele yıllarında o cepheye cephane taşıyan, cephe gerisinde mermi imal eden nineler, analar, bacılar da çarşaflıydı. Ne vakte kadar? Kılık-kıyafet devrimi yapılıncaya kadar. Sarık, cübbe gibi kıyafetin -örtülü olarak- yasaklanmasına, rağmen, çarşafla ilgili bir yasak maddesi yoktur. Hal böyle iken, "keyfî bir yasaklama" getirilmiş, çarşafa karşı çok ağır baskı uygulanmıştır.




Daha yakın vakte kadar okullarda okutulan, "Yurttaşlık Bilgisi", "inkılap Tarihi", yahut "Devrim Tarihi" gibi ders kitaplarına bakacak olursanız, orada kıyafet devrimi anlatılırken, çarşaflı, peçeli hanım resmi üzerine çarpı çizildiğini, onun yerine başörtülü ve mantolu, yahut pardesülü hanım kıyafeti bulunduğunu görürsünüz. Daha sonraları başörtüsü ve manto da çıkarılmıştır.


Yani devrimcilere göre, hanımların kılık-kıyafet devrimi manto ve başörtüsüdür. Onlar çok uzun yıllar daha fazla ileriye gitmeye cür'et edememişlerdir. Ancak 12 Eylül darbesinden sonradır ki, başörtüsü ve pardesüye de artık tahammül edemediklerini göstermiş ve düşmanlıklarını alenen sergilemekten çekinmemişlerdir.

Cumhuriyet'in ilk yıllarında, çok ağır baskılara rağmen hanımlar çarşaftan tâviz vermemişlerdir. Tâ ki 27 Mayıs darbesine kadar. Bu darbenin akabinde çarşafa karşı çok şiddetli baskı uygulanmış ve âdeta terör havası estirilmiştir.

O ihtilâl devresinde koca koca valiler, ihtilâlin belediye başkanları, emniyet müdürleri, polisleri, yaşlarına başlarına, mevkilerine-makamlarına bakmadan "çarşaflı avına" çıkmışlardır.




Bu görülmemiş terör havası o devrin basınına da aksetmiştir. Buna dair iki misal vermek istiyorum. Elimde 11 Ağustos 1961 tarihli Milliyet gazetesinin kupürü var. Birinci sayfadan, "Vali yakaladı" resim altı başlığı ile kocaman bir fotoğraf yayınlanmış. Vali kimi yakalamış, diye merakla baktığımızda şöyle bir tabloyla karşılaşıyoruz. Fotoğrafta vali ile, koruması ve şoförü var. Valinin yardımcısının hemen yanında çarşaflı bir hanım boynu bükük

O ihtilâl devresinde, ABD'den aldıkları talimatla silahlarını millete doğrultan devrimbazlar, "Çarşafla Mücadele Haftaları" düzenlemişlerdi. Evet yanlış okumadınız. "Çarşafla Mücadele Haftası" onların tâbiri. İhtilâl şakşakçısı "Yassıada Basını" da, günümüzde olduğu gibi dindarlar aleyhindeki kampanyaya var güçleriyle iştirak etmekteydi.



25 Ağustos 60 tarihli Hürriyet gazetesinde yer alan şu habere ba-kınız:
"Üçüncü Çarşafla Mücadele Haftası' dün başladı.
"Bütün aydınlar bu mücadeleye davet ediliyor.
"Mustafa Kemal Derneği Başkanı Mustafa Kumral, dün 3. 'Çarşafla
Mücadele Haftasi'nı açmış, bu münasebetle çarşafı alınan bir kadına dernek merkezinde bir manto hediye etmiştir.''


Siz şu lütufkarlığı görüyor musunuz?... Çarşafı zorla çekip alıyor, onun yerine manto lütfediyor!...

26 Eylül 60 tarihli Hürriyet gazetesi yine birinci sayfadan kocaman bir fotograf yayınlamıştı. Fotografda çarşaflı hanımlar gözüküyordu. Fotografın altındaki yazı şöyleydi: ''Umacılar''

Aynı gazetenin 17 Kasım 60 tarihli bir haberi şöyleydi; ''Gaziantep 200 çarşaflı kadına manto giydirildi.''

Kadınların Kal'ası...


Bir önceki yazımızda, yakın tarihte ülke idaresini ele geçiren jakoben kadronun asırlarca bu ülkede yaşayan hanımların kıyafeti olan çarşafa dil ve el uzattıklarından bahsetmiştik. Şimdi zalimlerin yaptıklarını şöyle bir tarafa bırakıp, bu hususta dinimiz ne diyor, ona bakacağız.


Kim ne derse desin, kim ne yaparsa yapsın, bizim için yegane Ölçü; Cenâb-ı Hakkin ve sevgili Resûlü'nün (asm) ne buyurduğu, bizden nasıl davranmamızı istedikleridir. Mü'min olarak bizler yalnızca buna bakarız. Dünyayı başımıza ateş yapsalar, vız gelir. Mühim olan Cenâb-ı Hakkin razı olmasıdır.


Şimdi çarşaf hususunda İslâm âlimlerinin tespitlerine bakalım Bediüzzaman, çarşafın, "kadınların bir siperi ve kal'ası" olduğunu söylemektedir. Kur'ân-ı Kerîmin tesettürle ilgili ayet-i kerimesini tefsir ettiği için 1935 yılında tevkif edilen, "Hanımların Allah'ın emri gereği örtünmeleri gerektiğini, bunun aynı zamanda kadının fıtratının icabı olduğunu" söylediği için 11 ay hapse mahkûm edilen ve hapis müddetini çok ağır şartlar altında Eskişehir hapishanesinde geçiren Bediüzzaman; tesettürün, hususan çarşafın binlerce tefsirde yer aldığını söylemektedir.


Bediüzzaman Temyiz Mahkemesi'ne gönderdiği dilekçesinde şöyle diyor:

"...Ben de adliyenin mahkemesine derim ki: Bin üç yüz elli senede ve her asırda üç yüz elli milyon insanların hayat-ı içtimâiyesinde en kudsî ve hakikatli bir düstür-u İlâhiyi (tesettürle ilgili İlâhî emri) üç yüz elli bin tehirin tasdiklerine ve ittifaklarına istinaden ve bin üç yüz elli sene zarfından geçmiş ecdadımızın itikadlarına iktidâen tefsir eden bir adamı mahkûm eden haksız bir kararı, elbette rüy-i zeminde adalet varsa, o kararı red ve bu hükmü nakzedecektir [bozacaktırl"]

Kadının Örtünmesi
*************
Mü’min kadınların örtünmesi meselesi, kati nasla sabit olan ve farz olan bir emirdir.
Allah (c.c) bu emri ilk olarak indirdiği şu ayetiyle bildirmiştir:
“Mü'min kadınlara da söyle: ‘Gözlerini (harama çevirmekten) sakındırsınlar ve ırzlarını korusunlar; ziynetlerini açığa vurmasınlar, ancak kendiliğinden görüneni hariç. Baş örtülerini, yakalarının ve göğüslerinin üstünü (kapatacak şekilde) koysunlar. Ziynetlerini, kendi kocalarından ya da babalarından ya da kocalarının babalarından ya da oğullarından ya da kocalarının oğullarından ya da kendi kardeşlerinden ya da kardeşlerinin oğullarından ya da kız kardeşlerinin oğullarından ya da kendi kadınlarından ya da sağ ellerinin altında bulunanlardan ya da kadına ihtiyacı olmayan (arzusuz veya iktidarsız) hizmetçilerden ya da kadınların henüz mahrem yerlerini tanımayan çocuklardan başkasına göstermesinler. Gizledikleri süsleri bilinsin diye ayaklarını yere vurmasınlar. Hep birlikte Allah 'a tevbe edin ey mü'minler, umulur ki felah bulursunuz.” (Nur: 31)

Allah (c.c) daha sonra da şu ayeti indirerek bu meselenin nasıl olması gerektiğini ve bunun sebebini iyice açıklamıştır:
“Ey Nebi! Eşlerine, kızlarına ve mü'minlerin kadınlarına cilbablarından üstlerine giymelerini söyle; onların (özgür ve iffetli) tanınması ve eziyet görmemeleri için en uygun olan budur. Allah , çok bağışlayandır, çok esirgeyendir.” (Ahzab: 59) Bu ayetlere dikkatle baktığımızda mü’min kadınlara; başörtülerini göğüslerinin üzerini ve omuzlarını örtecek şekilde takınmaları, zinetlerini ve zinet yerlerini açmamaları, ayaklarını yere vurmamaları, “cilbablarını” üzerlerine almaları ve süslü püslü sokağa çıkmamaları emredilmiştir. Rasulullah (s.a.s)’ın bu konudaki hadisleri ve uygulamaları da bu meseleye iyice açıklık getirmiş ve meselenin önemini ortaya koymuştur.
Bu açıklamalardan sonra ikinci ayetteki “cilbab” kelimesinin neyi ifade ettiğini açıklayalım.
Cilbab kelimesi Müslüman kadınlara önceki ayetteki “humur” kelimesinden ayrı bir yükümlülük getirmiştir Zira humur, başörtüyü ifade etmekte, cilbab ise başörtü dışında bir örtü veya elbiseyi emretmektedir. Bu ise kadının bütün vücudunu kendisiyle örttüğü, vücut hatlarını ve süslerini göstermeyecek kadar bol ve uzun olan, gösterişten ve cezp edicilikten uzak olan dış elbisesidir.

Bu sebeple Müslüman bir bayan bu şekildeki örtünmeyi ne ile yapabiliyorsa yapmalıdır. Bu ister pardösü olur, ister çarşaf olur veya bunların durumunda olan kadının vücudunu örten herhangi bir örtü olur, hiç fark etmez. Yeter ki giyilen dış elbise vücut hatlarını belli etmeyecek şekilde bol olsun, süslü olmasın, bedeni gösterecek kadar dar veya teni gösterecek kadar ince olmasın, erkeklerin elbiselerine benzemesin, süsten ve gösterişten uzak olsun, müşrik ve kafirlerin sırf maddi çıkar amaçlı İslam adına örtünme modeli olarak gösterdikleri ve moda adına yaptıkları “modern tesettür” diye tabir edilen örtünme şekillerine benzemesin.
Bunlara ek olarak; mü’min kadınlar dışarı çıkarken koku sürünmemeli, gözlerine boya veya sürme çekmemeli, dikkat çekecek derecede ses çıkaracak cinsten topuklu veya süslü ayakkabılar, süslü çantalar ya da dikkat çekecek cinsten başka süsler kullanmamalı veya şatafatlı rengarenk başörtüler, karşı tarafı cezbedecek renkte cilbablar giymemelidirler. En güzeli koyu renklerin tercih edilmesidir.
Çünkü Allah (c.c) ayette “Ziynetlerini….göstermesinler” ve “…ayaklarını yere vurmasınlar” buyuruyor.
Kadının giydiği süslü bir elbise, renkli bir elbise onun için ziynet sayılır. Ve alimler bu şekildeki ziynetlere, sonradan edinilmiş ziynetler demişlerdir. Bir de yaratılıştan gelen ziynet vardır ki bu da kadının vücut güzelliğidir. Bu sebeple vücut güzelliğinin en uygun şekilde muhafaza edilmesi gerekmektedir. Ve yine Müslüman kadınların yürürken başkaları tarafından rahatsız edilmemeleri, dikkatleri üzerlerine çekmemeleri için aynı şekilde şatafatlı, süslü başka eşyalar kullanmamalı ve yürürken ayak seslerini duyuracak derecede topuklu ayakkabılar giymemelidirler.
Çünkü Allah (c.c): “Onların (özgür ve iffetli) tanınması ve eziyet görmemeleri için en uygun olan budur.” buyurmuştur.
Bu açıklamaların özeti olarak şöyle diyorum:

Müslüman bayanlar, çarşaf giyebileceği gibi pardösü de giyinebilirler. Yeter ki örtünmeyi sağlayan ve belirttiğimiz şartlara uyan giyim şekillerinden veya vasıtalarından birisi kullanılsın. Yeter ki vücudu gereği şekliyle örtüyor olsun.
Zira başta da belirttiğimiz gibi İslam dini kadının örtünmesini kesin bir şekilde emretmiştir. Ve örtünmesi ile ilgili hükmü başörtüsü ve cilbab ile ilgili naslarla ortaya koymuştur. O halde mü’min kadınlara düşen görev hem başörtülerini hem de cilbablarını üzerlerine almalarıdır. Dolayısıyla bu örtünme ne ile sağlanırsa sağlansın önemli değildir. Önemli olan vücudu ve vücut hatlarını göstermeyecek özellikle olan bol bir kumaş kullanılsın. Bu kumaş ister çarşaf kumaşı isterse pardösü kumaşı olsun fark etmez.

Alimlerin Peçe Hakkında Görüşü:

Bu konu alimler arasında ihtilaflıdır. Kadının baştan aşağı her tarafı avrettir diyen alimler (İmam Ahmed ve Şafii) kadının peçe takmaları gerektiğini söylerler.
Kadının yüzü, elleri hatta bazılarına göre ayakları avret değildir diyen alimlere (İmam Mailk, İmam Ebu Hanife’ye) göre kadının peçe takması gerekli değildir, demişlerdir.
Bu ihtilafın sebebi;
“Kadınlar süslerini, kendiliğinden görünen kısım müstesna, açmasınlar” (Nur: 31) ayeti kerimesinde müstesna tutulan yerlerin, kadının belli bir takım uzuvları olabildiği gibi, hareket halinde kapalı kalması mümkün olmayan yerleri de olabilmesidir.

Hareket halinde kapalı kalması mümkün olmayan yerlerdir, diyenler:
“Ey Nebi! Eşlerine, kızlarına ve mü’minlerin kadınlarına (dışarı çıkarken) üstlerine örtü almalarını söyle. Bu, onların tanınmamalarını ve dolayısıyla incitilmemelerini sağlar.” (Ahzab: 59) ayeti kerimesini delil getirerek: “Kadının bütün vücudu, hatta sırtı bile mahremdir” demişlerdir.
Ayette müstesna tutulan yerlerden maksat, yüz ve eller gibi, kapatılması adet olmayan bir takım belli uzuvlardır” diyenler ise: “Kadının yüzü ve elleri mahrem değildir Nitekim kadın hacc’da yüzünü kapatmaz” demişlerdir.
Yüz ve ellerin avret olmadığını söyleyen alimlerin sözleri, yüz ve ellerin açık olmasının farz olduğu, sünnet olduğu veya bunların örtülmesinin bid'at olduğu manasına gelmez. Üstelik bu alimler, yüz ve ellerde hiçbir ziynet eşyasının olmamasını ve bunların açılmasının fitneye sebeb olmamasını şart koşmaktadırlar.
Dolayısıyla fitnenin olduğu yerde bütün mü’min kadınların yüzlerini ve ellerini örtmeleri bu alimlere göre bile şarttır. Zira: “Süslerini, ….. açmasınlar...” ayeti kadınların yabancı erkekler karşısında fitneye sebebiyet vermemek için süslerini açmalarının haram olduğuna delalet eder.
İbni Atiyye bu hususta şunları söyler:
“Benim anladığıma göre ayet, kadınlara ziynet denilen herşeyi erkeklere açmaktan mutlaka kaçınmalarını emretmektedir. Ancak zaruret hallerinde örtülmesi mahzurlu olan yüz ve el gibi azaların açılmasında bir mahzur yoktur.” (Kurtubi Tefsiri)

Alimlerin görüşlerinden anlaşılan şu ki; fitne ortamında bütün mü’min kadınların yüzlerini ve ellerini örtmeleri gerekir. Fakat zaruret hallerinde, böyle bir örtünmeyle eziyet görüyorlarsa, yüz ve el gibi azaların açılmasında bir sakınca yoktur.

Bu âlimlerin de açıkça ifade ettiği gibi, Peygamber Efendimiz (asm) zamanındaki ve islâm'ın yaşandığı diğer devirlerdeki tatbikata göre kadınlar bütün vücutlarını çarşafla kapattıkları gibi yüzlerini de kapatmaktaydı. Bu hususta Prof. Salih Tuğ şöyle demektedir:

"Hz. Peygamber devrinde, Hulefâ-i Râşidin ve daha sonraki devirlerde kadınların peçe takındığını görüyoruz. Bu, sokağa çıktığında Önünü görecek kadar bir göz açıklığı olan örtüdür. Kadınların bu örnek örtüsü yanında Hz, Peygamberin bizzat kendisinin ve ashabının tatbikatından Osmanlı'ya gelinceye kadar Müslüman erkekleri de hep sakallı olarak görmekteyiz. Hatta sakalla da îktifa edilmemekte, erkekler aynı zamanda sarık kullanmaktadırlar.'' (a.g.e., s. 41)

Doç. Dr, İsmail L. Çakan da, Peygamber Efendimiz'in (asm) hanımlarının ellerinin ve yüzlerinin de kapalı olduğuna dikkat çekmektedir.

Dr. Faruk Beşer, yüzün kapanmasının lüzumuna aklî delil olarak şunları söylemektedir:
"Kadına bakmak fitne korkusu yüzünden caiz değildir. Yüz ise, fitne açısından ayaktan, saçtan ve bacaklardan daha ileridir. Bu kısımlara bakmak ittifakla haram olduğuna göre, yüze bakmanın da öncelikle haram olması gerekir. Çünkü yüz fitnenin aslı ve güzelliğin kaynağıdır." (a.g.e., s. 105)

Bu hususta bazı âlimlerin görüşlerine bakalım:

Hanefi fukahasından Kuhistânî; "Zamanımızda şehvetle bakış olmasa bile, genç kız yüzünü açmaktan menedllir" diyor.

Elmalılı, el ve yüzün açılmasının cevazını zarurete dayandırarak; "Binaenaleyh, zaruretler kendi miktarınca takdir olunmak üzere bunların zuhurunda beis yoktur"demekle el ve yüzün zaruret olmaksızın açılmaması gerektiğine işaret ediyor.
M.A. Es-Sâyis de esasta Hanefilerin görüşünü benimsemekle beraber "...Fakat bunu fitneden emin olduğu hallere tahsis etmek gerekir. Fitne olduğunda, ya da sokakların
fâsıklarla dolduğu zamanlarda kadının yüzünü açarak ve zilletinden herhangi bir şey göstererek çıkması caiz değildir" diyor, (a.g.e., s. 106)