Halin avariliği ibreti ardır, feyzi nazardır!

MustafaCİLASUN

Özel Üye













Hangi firhatin
esinine ram olan bir nefessen


Hasreti ve
sabrı sinesinde edebiyle
derleyen azmin emanetçisiysen


Müddet-inefesin
alinde ki hesabın farkıyla
bedelleşen bir zadenin kadrine haizsen


Yüksünme,
çilenin vecdinden yüzçevirme


Ruhunu
ve kalbini enkazın burukluğuna
terk etme, umut içinde ki ahsensen


Heves
ve his kördür,
hesapsız olan bedeldir


İnsanaklı ve
izanıyla fark edilen bir nefestir,
iradesiyle hürriyete tabi zaferdir


Alimin ilminden,
arifin batının perdesini aralayan
feyzinden dem almak, ne ülvi bir nimettir


Lakin niyetin
ihlasa ram olması, azmin
umudun ilgasında hakikatle buluşması
evla olan bir fazilet ve en tabi suhulettidir


Yusuf kuyuya
atılmışken, ne kadar buruktu


En yakınları
sadakat adına hicrana ve nefsin
meramına ayar olmuş zavallı canlardı


Kalbinde ki mutmainlikte
sıkıntı çekmeyen kim kaldı, ruhunun
sancılarına amade olan hangi babaydı


Züht ve takva
işte o vakit ne kadar manidardı,


Teslimiyetin
şadında naçar kalan masum bir
sevdanın inşirahından akseden vakıaydı




Üşüten zamanda
kime el açmış ve yakarmıştı


Umudun
her lahzasında boynu
bükülmüş ne kadar mahzun bir candı


En yakın ve sadık
başka nasıl vasıflandırıldı


Vefa ve cefa
nefsin ve iradenin
hüznünden zühur edecek kazasıydı


Bahtını
bekleyen bir hesap vardı,
hiç okunmamış kitabın sayfasında


ki hikmetin
nasip mısralarından
nükseden ne müthiş bir kelamdı


Garip
ve öksüze yakınlaş,
kalbinin sesiyle ol sırdaş


Akıp
giden bir zaman var,
ruhun hicranından ibret sunan,


Kalbi aklıyla
yol alan kim varsa ürkme,
zan içinde uzaklaşmak için irkilme,
sualleri derlemekten kaçınma gardaş


Vicdanın
beytullahken
neyle uğraşırsın,
ne kadar kendinle barışıksın


Muhakeme
yapmaktan ne den sıkılırsın,
nefsin adına bahaneler sığınmayı
bir şey mi sanırsın,mizan nazarıyla halleş




Mustafa CİLASUN
 
Üst Alt