Okyay
ÖZEL ÜYE
Hz. Ömer ve Ahde Vefa
Şevket OKYAY
Şevket OKYAY
Hazreti Ömer
Ve
Ahde Vefa
Bir gün hazreti Ömer ,sohbet ediyorlarken,
Huzura üç genç çıkar,gayet üzgün ve gergin.
Önce ikisi hemen, söz alarak konuşur,
Telaşlı ve öfkeli,olan biteni taşır.
Ve derler ki bu kimse,babamızı öldürdü,
İşte bu taşı alıp,tam kafasına vurdu.
Hazır kendisi burda,ister kendine sorun,
Gayri adalet neyse,siz yerine getirin.
Şikayeti dinleyen,Halife büyük Ömer,
Durumu sormak için,suçlanan gence döner.
Hadi anlat bakalım ,bu işin aslı nedir,
Diyerek gayet sakin,sözü kendine verir.
Bunun üzerine genç ,yönelir anlatmaya,
Tek-tek izah ederek,işi aydınlatmaya.
Der ki ben bulunduğum,kasabanın o şehrin,
Hali- vakti yerinde ,varlıklı birisiydim.
Ailemle beraber ,gezmeye çıkmış idik,
Kader bizi sürüdü,olay yerine geldik.
Bağışlayın efendim,hayvanlarım içinde,
Bir güzel at’ım var ki,taht kurmuştu içimde.
Onu gören her kimse,döner bir daha bakar,
Hemen alası gelir, endamı yürek yakar.
Lakin bir hal oldu ki ,onu önleyemedim,
Bunların bahçesinden, asla döndüremedim.
Meyvelerden koparıp,yiyordu kaçak-kaçak,
Sanki bu musibete açıyor idi kucak.
Artık bir defasında ,bu gençlerin babası,
İçerden hışım gibi çıktı,atmış kafası.
At’ıma bir taş attı, At oracıkta öldü,
Bende de onun için ,dünya başıma döndü.
Şuurumu kaybettim ,ben de ona taş attım,
Keşke atmaz olsaydım,o da ölümü tattı.
Her şey bundan ibaret,diyeceğim bu kadar,
Artık hüküm sizindir,size kalmıştır karar.
Bu sözden sonra ömer,radıyAllahu-anhü,
Genç adama dönerek mademki yaptın bunu,
İtiraf ettin suçu, durum artık ortada,
Söylenecek bir söz yok, bunun cezası idam.
Bu sözün arkasından,genç adam söz alarak,
“efendim bir özrüm var”,dedi ricada bulunarak.
"Ben ki memleketimde çok zengin bir insanım,
Babam vefat etmeden ,altınlarını aldım.
Hem de pek çok miktarda,kendi hediye etti,
Gelirken saklamıştım,kardeşlerim küçük- tü.
Cezamı şimdi infaz, edecek olursanız,
Yetim çocuk hakkından,sorumlu kalırsınız.
ALLAH katında suçlu,olmayayım derseniz,
Üç gün izin veriniz, iyilik edersiniz.
Kardeşlerim emanet,altınları alsınlar,
Benden sonra bırakın,onlar mutlu kalsınlar.
Hem sonra –üç gün için,bir kefil de bulurum,
İşim biter-bitmez de,hemen döner gelirim."
Bunu duyunca Ömer,dayanamaz ”kim bu,
Sen burda yabancısın, hiç kefil olunur mu”.
Deyince o genç adam, ortama bir göz atar,
Der ki”Bu zat yerime – kalır ve güven katar”.
O zat sa “Amr ibni as” efendimizin dostu,
Yaşarken cennetliksin –denip, müjdelenmişti.
Hazreti Ömer Amr’a,”ey Amr, bu genci duydun”,
Deyince -büyük ashab, “evet ben kefil oldum”,
Diyerek,jest gösterir, herkesi eder ki şok,
Tarihte rastlanacak,böyle fedakarlık yok.
Genç adam artık serbest,doğru evine gider,
Memnun vakar içinde, candan teşekkür eder.
Üçüncü gün sonudur, lakin gençten haber yok,
Kritik anlar başlar, daha fazla sabır yok.
Medine’nin eşrafı,ileri gelen ağyar,
Ömer’e çıkıp derler,genç adam gelmeyecek.
Gayri Amr ibni as’a ,idam olmak yerine,
Teklifte bulunurlar ,maktulün diyetine.
Fakat ölen adamın,oğulları "olmaz der,
Babamızın kanını ,yerde komayız "derler.
Hazreti ömer artık,kendinden bekleneni ,
Cevabını hükmeder”kimse döndürmez beni”.
"Kefil babam da olsa, infaz yapılacaktır,
Adalet ve müsavat ,yerini bulacaktır."
Hazreti Amr ibni as- tam bir teslimeyetle,
"Sözün arkasındayız"- der gayet cesaretle.
Bu sırada ortalık,bir dalgalanma olur,
Kalabalık içinden, genç koşarak görünür.
Hazreti Ömer genc’e, “Evlat madem gelmeme,
Gibi bir derdin var dı,neden geldin ölüme”.
Genç vakurla kaldırır,başını şöyle bakar,
Bizlere ibret olca söylerle, şimşek çakar.
“Efendim söz vermiştim- Sizlerden güven aldım,
Ahde vefa göstermek- için koşarak geldim."
Ömer bu defa Amr’a, dönerek hitab eder,
“Ya Amr, sen bu genci ,tanımazdın –bi haber,
Nasıl oldu da buna ,kefillik kabul ettin,
Buradaki dostlarını, büyük telaşa soktun”.
Amr ibni as ki- o zat, Rabbimiz razı olsun,
Öyle cevap v erir ki ,duyanlar ibret alsın.
Bunca insan içinden- gelip beni seçmişti,
"İnsanlık artık öldü" dedirtmemek içindi."
Ve sıra gençlerdedir,asıl söze bir bakın,
"Biz davadan vaz geçtik- infaz olmasın sakın"
Hazreti Ömer döner, “ne oldu –direnç onca,
Babanızın kanını istiyordunuz önce."
Gençlerin cevabı da, oldukça dehşetliydi,
Gayri bu sözleriyle, Hakka noktayı koydu.
"Böyle fedkarlığa- bu samimi mertliğe,
'merhametli bir insan- kalmadı' denmesin diye"
Şevket OKYAY
Moderatör tarafında düzenlendi:
