MustafaCİLASUN
Özel Üye
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif]
Yakan bir sızı var sinemi
Hasrettiğim kal kifayet etmiyor değil mi
Hıçkıran yüreğimin bir nebze duy ne olur sesini
Yazık etme sevgimi, viran eyleme suskun halimi
Hasret derlerdi, hakkıyla anlamazdım
Neye nazar ettimse içinde ki sancıyı aradım
Acı zerkeden ne varsa o an idrakime sorardım
Boyun büker ağlardım, elimde değil ne yapardım
Figan etmek kar etmiyor, umutlar soluyor
Sabır niye ruhumda ki suskunluğunu koruyor
Kalbim ağlıyor, gözlerim kanıyor, içim titriyor
Bu hale düşüren niye görmüyor,ömrü heba ediyor
Gurbet her vakit içimde dinmeyen bir sızı
Sıla hasreti değil dağlayan, sırrı firkatin ağrısı
Boyun büktüren, sessizliğe gark eden devasız sancı
Kimin yüreği ağlıyorsa, gözyaşları durmuyorsa ona acı
Saz niye dağlar,her nağmesinde bir hicran var
İçimde ki suskun viranlar, kuytu köşelerde ki melaller
Dile nasıl gelir dinmeyen saklı umutlar, lahzada ki ahlar
Gülüp geçme halime, divaneliğime verir ibretli nazarlar
İnsan umudun ufkunda ki farktır, aşk için niyazdadır
Rabbine yakınlığı nispetinde dikkate alınan muhataptır
Hak olan vicdandır, has olan niyetin lahzasında ki inşirahtır
Ne kadar idrak sahibiysen aşk haline yakındır,inayet saklıdır
İhlasa dönüşmeyen ameli neyleyim, ben ne biçare nefesim
Nefsime ram eyledikçe hoyratlaşan bir cahil ve de bedelim
Neden tahkik içinde yol almayan bir nefesim, ne haldeyim
Göçüp giden zamana dikkat etmemekteyim, nasıl iradeyim
Canan derler, canına kıyarlar, nisaya naifçe bakamazlar
Sanki bir emir kulu sanırlar, hak ve hukukunu hiçe sayarlar
İçine düştükleri karanlıktan niçin kurtulamazlar, avunurlar
Birde utanmadan adamlık taslarlar, zavallı hale gelen vicdanlar
Katleden katildir,hükmeden densiz bir iblisin halindendir
Umutları kurutan, hevesleri karartan zandır, o ne kötü andır
İnsan denen mahluk kimi zaman vicdanından soyutlanmış kandır
Maktül teslim olan haktır, müeyyidesine çaresiz uyan bir sadıktır
Cehalet asabiyete büründüren zandır, ruhha eza veren hardır
Kim olduğunu unutan bir insan için sinsice bekleyen nefsi farktır
Kalbinin nidasından uzaklaşan canın, hüküm ihdas eden sancısıdır
Ne kerih bir nazardır, vicdanları sızlatan acıdır,mizan iyiki haktır
Mustafa CİLASUN
Yakan bir sızı var sinemi
Hasrettiğim kal kifayet etmiyor değil mi
Hıçkıran yüreğimin bir nebze duy ne olur sesini
Yazık etme sevgimi, viran eyleme suskun halimi
Hasret derlerdi, hakkıyla anlamazdım
Neye nazar ettimse içinde ki sancıyı aradım
Acı zerkeden ne varsa o an idrakime sorardım
Boyun büker ağlardım, elimde değil ne yapardım
Figan etmek kar etmiyor, umutlar soluyor
Sabır niye ruhumda ki suskunluğunu koruyor
Kalbim ağlıyor, gözlerim kanıyor, içim titriyor
Bu hale düşüren niye görmüyor,ömrü heba ediyor
Gurbet her vakit içimde dinmeyen bir sızı
Sıla hasreti değil dağlayan, sırrı firkatin ağrısı
Boyun büktüren, sessizliğe gark eden devasız sancı
Kimin yüreği ağlıyorsa, gözyaşları durmuyorsa ona acı
Saz niye dağlar,her nağmesinde bir hicran var
İçimde ki suskun viranlar, kuytu köşelerde ki melaller
Dile nasıl gelir dinmeyen saklı umutlar, lahzada ki ahlar
Gülüp geçme halime, divaneliğime verir ibretli nazarlar
İnsan umudun ufkunda ki farktır, aşk için niyazdadır
Rabbine yakınlığı nispetinde dikkate alınan muhataptır
Hak olan vicdandır, has olan niyetin lahzasında ki inşirahtır
Ne kadar idrak sahibiysen aşk haline yakındır,inayet saklıdır
İhlasa dönüşmeyen ameli neyleyim, ben ne biçare nefesim
Nefsime ram eyledikçe hoyratlaşan bir cahil ve de bedelim
Neden tahkik içinde yol almayan bir nefesim, ne haldeyim
Göçüp giden zamana dikkat etmemekteyim, nasıl iradeyim
Canan derler, canına kıyarlar, nisaya naifçe bakamazlar
Sanki bir emir kulu sanırlar, hak ve hukukunu hiçe sayarlar
İçine düştükleri karanlıktan niçin kurtulamazlar, avunurlar
Birde utanmadan adamlık taslarlar, zavallı hale gelen vicdanlar
Katleden katildir,hükmeden densiz bir iblisin halindendir
Umutları kurutan, hevesleri karartan zandır, o ne kötü andır
İnsan denen mahluk kimi zaman vicdanından soyutlanmış kandır
Maktül teslim olan haktır, müeyyidesine çaresiz uyan bir sadıktır
Cehalet asabiyete büründüren zandır, ruhha eza veren hardır
Kim olduğunu unutan bir insan için sinsice bekleyen nefsi farktır
Kalbinin nidasından uzaklaşan canın, hüküm ihdas eden sancısıdır
Ne kerih bir nazardır, vicdanları sızlatan acıdır,mizan iyiki haktır
Mustafa CİLASUN
