ceylannur
Yeni Üyemiz
Uçurtma - Senai Demirci & Eşref Ziya
Sen hiç ellerindeki uçurtmalara ipine takılıp göklere ağan çoçukları gördün mü?
Bir bebeğin avuçlarında vahaların kokusunu aldın mı hiç?
Ayrılık çölünün ortasında gül gibi kokladın mı saçlarını yarin?
Uzak uçurumların tepesinde kuru dal gibi tutundun mu ihtiyarların benekli ellerine?
Senin hiç buğulu gözlere banıp banıp ıslanan kirpiklerin göğsünde bıraktığı kılıç yarasını hatırladığın oldu mu?
Zaman geçip gitti değil mi yüzünü yalıyarak hatırlamadın, durup dinlemedin, varıp göremedin ve tutunamadın zamana.
Sen iyisimi dondur karelerini ömrün
Göğe ağan çoçuklar göğüste kılıç yaraları kuru dallar bir resim olup asılı kalsın odana
Sen sabahları kaç güneşi karşıladın gözlerinle?
Kızılca kıyamet ufukları,tomurcuk, tomurcuk açılan ışıkları, rengarenk kırlangıçları,ilk kez görürmüş gibi gördün mü hiç?
Puslu aynalar da gençliğini arayan solgun yüzleri hatırladığın olur mu
Rüzgar dokunuşunu yanağında, yağmurun sesi alnında, suyun serin akışını damağında tutabildin mi?
Ahh Yusufçuk kuşu peşinde koşmaları, taze yosun kokusunu ellerinde hatıra defteri gibi ellerinde dürmek istediğin oldu mu?
İlk balıkların oltadaki duruşunu, namaz sonrası ilk huzuru bir daha içmek istediğin olmuyor mu?
*****
Sancılı günler, sınavlı aylar, hesap sorulan yıllar hemen geçip gitmeliydi
Sonralarda saklıydı mutluluk, büyük adam dediğin kişi ancak yılları yutarak büyüyebilirdi
Huzur uzaklardaydı ertesi günlere pusu kurmuştu huzurun nefesi
Sonra belki daha sonra belki daha daha sonra kusursuz bir kelebek çıkacaktı çoçukluğunun kozasından
nereden bilirdi kanatlarını yırtacağını zaman rüzgarının,
hiç açmasaydın keşke kanatlarını sarılıp bekleseydin ibram dedenin boynuna
Hayat içimden bide sen geçtin diye mutlu mu oldu dersin
Üzerinde bir sen daha olunca başı göğe mi erdi dünyanın dersin,
Bu beden bu toprak beden seni içinde ağırladı diye topraktan uzak mı kalacak dersin
Sonraya sonraya hep sonraya koştun
Şimdinin billur sularına kalmadın
Anın serin yamaçlarına yaslanmadın sen
Emeller besledin ecelinden habersiz
Hırslar büyüttün kalbinde, amansız
Boyunun ölçüsünü toprağa bıraktın
Sen durup kalmadın sana ait olan anda, hep acele ettin,
Hiç ölmüyecekmiş gibi yaşadın ve hiç yaşamamış gibi öldün………
Bir kor gibiyim yanarım eririm...
Bu son demidir ömrümün bilirim...
Hayallerim ümitlerim geride kaldı...
Karanlığın ortasında seni beklerim...
Sen hiç ellerindeki uçurtmalara ipine takılıp göklere ağan çoçukları gördün mü?
Bir bebeğin avuçlarında vahaların kokusunu aldın mı hiç?
Ayrılık çölünün ortasında gül gibi kokladın mı saçlarını yarin?
Uzak uçurumların tepesinde kuru dal gibi tutundun mu ihtiyarların benekli ellerine?
Senin hiç buğulu gözlere banıp banıp ıslanan kirpiklerin göğsünde bıraktığı kılıç yarasını hatırladığın oldu mu?
Zaman geçip gitti değil mi yüzünü yalıyarak hatırlamadın, durup dinlemedin, varıp göremedin ve tutunamadın zamana.
Sen iyisimi dondur karelerini ömrün
Göğe ağan çoçuklar göğüste kılıç yaraları kuru dallar bir resim olup asılı kalsın odana
Sen sabahları kaç güneşi karşıladın gözlerinle?
Kızılca kıyamet ufukları,tomurcuk, tomurcuk açılan ışıkları, rengarenk kırlangıçları,ilk kez görürmüş gibi gördün mü hiç?
Puslu aynalar da gençliğini arayan solgun yüzleri hatırladığın olur mu
Rüzgar dokunuşunu yanağında, yağmurun sesi alnında, suyun serin akışını damağında tutabildin mi?
Ahh Yusufçuk kuşu peşinde koşmaları, taze yosun kokusunu ellerinde hatıra defteri gibi ellerinde dürmek istediğin oldu mu?
İlk balıkların oltadaki duruşunu, namaz sonrası ilk huzuru bir daha içmek istediğin olmuyor mu?
*****
Sancılı günler, sınavlı aylar, hesap sorulan yıllar hemen geçip gitmeliydi
Sonralarda saklıydı mutluluk, büyük adam dediğin kişi ancak yılları yutarak büyüyebilirdi
Huzur uzaklardaydı ertesi günlere pusu kurmuştu huzurun nefesi
Sonra belki daha sonra belki daha daha sonra kusursuz bir kelebek çıkacaktı çoçukluğunun kozasından
nereden bilirdi kanatlarını yırtacağını zaman rüzgarının,
hiç açmasaydın keşke kanatlarını sarılıp bekleseydin ibram dedenin boynuna
Hayat içimden bide sen geçtin diye mutlu mu oldu dersin
Üzerinde bir sen daha olunca başı göğe mi erdi dünyanın dersin,
Bu beden bu toprak beden seni içinde ağırladı diye topraktan uzak mı kalacak dersin
Sonraya sonraya hep sonraya koştun
Şimdinin billur sularına kalmadın
Anın serin yamaçlarına yaslanmadın sen
Emeller besledin ecelinden habersiz
Hırslar büyüttün kalbinde, amansız
Boyunun ölçüsünü toprağa bıraktın
Sen durup kalmadın sana ait olan anda, hep acele ettin,
Hiç ölmüyecekmiş gibi yaşadın ve hiç yaşamamış gibi öldün………
Bir kor gibiyim yanarım eririm...
Bu son demidir ömrümün bilirim...
Hayallerim ümitlerim geride kaldı...
Karanlığın ortasında seni beklerim...
