ceylannur
Yeni Üyemiz
Bazen ne kadar üzülüyorum bilemezsin. Herkesi sana benzetiyor, her kelimeyi sana yoruyorum… Üzülüyorum; çünkü özlüyorum. Kimse anlamaz; Rabbim bilir seni ne kadar sevdiğimi, ismin anılıca yüreğimin nasıl kıpır kıpır olduğunu, şeytanın ümitsizlik darbelerini yerken lâhuti ümit esintileriyle tekrar nasıl hayat bulduğumu…
Zaman geçmiyor, anım huzursuz… Beni sevmiyorsun biliyorum, sevmeni ben de isteyemiyorum ben bile kendimi sevememişken… Yine de seviyorum, karşılık vermesen de seviyorum, kalbimin en az kirlettiğim bir yerinde ismini saklıyorum.
Beni affet ALLAHım, tut elimi, bak yüzüme, gözyaşlarımı sil, bu kalbimi Sana yakınlaştır, ilahî muhabbet ve mehafet hisleriyle temizle, donat. Ne olur Rabbim günahlarımı bağışla, bu ağır kirden arındır ruhumu, bu dayanılmaz çaresizlikten rahmetinin refahına erdir.
Ben acizim, ben fakirim, nefsime ve şeytana alet oldum, Seni kaybettim, vicdanımı lâl etim, kendime yazık ettim. Ama olmadı, nefsim sevinirken ben daraldıkça daraldım, huzursuzluk soludum, ümitsizlik yaydım. Hayat veremedim, nefessiz kaldım, Seni anlatmakken asıl gaye ben sürçtüm, ben yanıldım, ben eridim, yenildim…
Yenilen kullarını yenileyen Sensin.
Gözyaşlarını silen, ölü ruhlara yeniden can veren bir tek Sensin…
Mürebbim Sen, ilham kaynağım Sensin…
Rabbim beni bu bataklıktan, Sensizliğin karanlığından merhametinin aydınlığına çıkar..
Ne olur lûtfet, ne olur yardım et!..
