bekler

  1. MustafaCİLASUN

    Ruhum firkatini diler, kalbim sessizce bekler!

    Yüreğimde bir burukluk var Hüzün sağanakları sinemi burkar, mevsizsiz bir kar suskunluğumu bozar Sessizliğin dirliğinde ve edebin sahnesinde fersiz gözlerim figan ederek bakar Merakım artık neye yarar hali fakirliğime kim meylederek ülfetiyle kalbimi yoklar Kimi zamanlar akmıyor sular...
  2. MustafaCİLASUN

    Ruhum hangi vakti bekler, sessizce sual eder!

    Öncelikle Hilkatini zorlayan Marazlardan uzaklaşırdım Kuvvetin Sahibine anlık kaygılarımı Teslim ederek daha yakınlaşırdım Yozluğun Veya rekabete muhalif Solgunluğu kalbimde tutmazdım Halimi kuşatan Dertleri, ziyadesine gark Ederek hamdın kapısını aralardım Nebatat Ve hayvanatın...
  3. MustafaCİLASUN

    Gönül sürur ister, kalp niye sahibini bekler!

    Lahza neden söz eder Hangi lisanın şehredilmesiyle hissiyata meyleder Peki, akıl ve izan hangi vecdin süruruyla himmet bekler, neden aşk diler Vakit neyin habercisi ve nizamın mürebbisidir, iradi olmak ise ne demektir Bak hazan zuhur ediyor Mevsimler durmadan melülleşiyor, hak neden söz...
  4. Hasret ruzgari

    selam bekler gönüller

    Kutadgu Bilig “selamı veren eman verir; selamı alan selamette olur” der ve “garibe bir selam, bir altın yerine geçer” diye ilave eder. Barıştır selamın bir anlamı ve bir anlamı huzur. Selim ile Salim, Selami ile Selamet, Süleyman ile Müslim, Müslüman ile İslâm... Hep aynı kökten hep aynı...
Üst Alt