nazari

  1. MustafaCİLASUN

    Kükürt tepesinden ibret-i nazarı kal ederken!

    Ne kadar sakin bir mekan Kimseler yok,her yer hasretin habercisi, firkatin derdindeydi Alıp götürüyor hissiyatımı, ürperten serencamıyla, sancılı ve metruk melal laldi Sadece kuş ve nebatın esenliği, böceklerin feryadı ne kadar baskındı,suskun hıçkırıklardı Fersiz gözlerim...
  2. MustafaCİLASUN

    Neyleyim nazı, aşksız nazarı, şevksiz baharı!

    Gönül bağlanmak ister İşvesinde firkat ruhunu şehreder, zerkedilen kederler o an biter Gamın nefesini keser, acziyeti defeder, melülleşen hicranı sürura gark eder Gülme bu bedbin halime, ne kadar hüzün varsa içimde, bahtım umudun niteliğinde Zaman yarılandı, an durmadı İçime doğan her vakit...
Üst Alt