sensizlik

Sensizlik öğle acı veriyor ki bana Dalıp dalıp gidiyorum bak uzaklara Kalbim derinden sızlıyor ağrıyor işte Küsüyorum işte ben bu yalnızlığıma Perişan olsam da yaşadığım bu hayatta Mutlu olacağım belki öbür dünyada Senden önce yaşamadım ki ben sevdayı Sen öğrettin bana sevmeyi ve de aşkı Bense...

Adeta içimde bir hiçlik.. Adete gözlerini her attığımda görmek, Adeta bu dünyada bir tarafsız yaşamak.. işte o varya, Sensizlik! O bana bakan güzel gözlerin, Bedenimden ayırmadığın o tenin Soğuk kış günlerinde beni ısıtan o tenin Şimdi üşütüyor beni sensizlik! İşte budur Sensizlik, Hayatta...

Sensiz yaşamın anlamı yok.. Sensiz sokakların ışığı yok.. Sensiz bu kalp dayanamıyor.. Aşkın seni çok istiyor, Eskisi gibi olmak istiyor! Bu sesime kulak ver istiyor… Sensizlik bir ölüm.. Ölümdende beter.. İçimde yangınlar sönmek bilmiyor, sensizlik beni öldürüyor… Özlendin çok sevdiceğim...

Sensizlik bırakıldı bana yarim, buna dayanamıyacağımı onlar hesap ettiler Kim varsa zulmeden hepsi bir olup bize edeceklerini zevkle belirlediler Verdiler en ağır azapları bize ,bizler çekerken halimize gülüp geçtiler Adını sorduğun zaman bu zulmün, sözde imtihandır deyip bizle eğlendiler...