vecdini

  1. MustafaCİLASUN

    Dağ vecdini sessizce, narıyla serdediyor!

    Gönül,insan sülbünün deryasıdır Lamekan olan bir zamandan sudur eden, aşk-ı vuslatın şiarıdır Kimi zaman hicran ve bazende hüzünle yol alan bir seyr-i devranın iştiyakıdır Ne kadar ihlasa erişirse, hal’ini kal’iyle müsavileştirirse nazargah olan makamdır İnsan, kul olmaya azmetmelidir Ruhunun...
Üst Alt