Okyay
ÖZEL ÜYE
Ekmek
Şevket OKYAY
Şevket OKYAY
Ekmeğin üstüne basma kardeşim,
Nimettir ALLAH’ın gücüne gider.
Sakın ha! saygını kesme kardeşim,
Yoksulluk gelir de acına gider.
Eskiden ecdâdın safraya, aşa ,
âû Duâ ile oturur, öyle kalkardı .
Ekmeği atmak da, ne demek, hâşâ,
En ufak kırığı toplar,korkardı.
Yürürken yollarda, şöyle dikkat et.!
Ayaklar altında Mübârek Nimet.
Parça Ekmeklerle, yerler rezâlet,
Hala ayaktayız, doğrusu hayret.
Duvar kenarları, pencere dibi,
Atılmış Ekmekler, mezbele gibi.
Ya çöp bidonları, hele çöplükler,
Savurganlık demek, en münâsibi.
Çöpçü kardeşimin içi sızlıyor,
Çöp tenekesini, Ekmekli görmek.
Fakat üzüntüsü onu izliyor,
Öpesi geldiği, Ekmeği süpürmek.
Hem karnını doyur, hem ağzını sil,
Ekmeği mendil yap, üstelik kasıl.
Sakın ha kardeşim, tuzak bu usul.
Medenilik hiç değil, ilkellik asıl.
Off..Açlık ; Kaf dağı, ardında değil,
Elini uzatsan bulabilirsin.
Virane kapıyı, Tıklat bak, eğil,
Açlıkla göz-göze, gelebilirsin.
Sohbet âleminde, sofrada, hani,
Yemin olsun diye, öpülen Ekmek,
Ne öpeni çarpmıştır, ne öptüreni,
Çarpmaya bir kalksa, suçluları tek-tek,
Ne duyanı kalır, ne de göreni.
Ekmekle Kur’ân-ı, baş tutan Ceddin,
Asya-Avrupa’da, Etek öptürdü.
Bunu Tarih yazar, sen daha yoktun,
Dünyaya Türklüğü, saygın yaptırdı.
Türklerin önünde, diz çökenlere,
Sanki eksikliyiz, müdânemiz var.
Vaktiyle baş-eğip, ter dökenlere,
Ortaklık yapmaya, ideâlimiz var.
Bizlere Ürperti, bir korku ver de,
Ekmeği yerlere, attırmaYâ-RAB.
Sonra da aratıp, o çöplüklerde,
Açlıkla terbiye, ettirme Yâ-RAB.
Gazabından koru, cezâ-zilletle,
Çöplükte bir kırık, aratma Yâ-RAB.
Merhamet ölçünle, imtihan ette,
Açlıktan yüzleri, sarartma Yâ-RAB.
Çünkü Milletimi, çok Asil kıldın,
Adını Yüceltip, hep Şanlı tuttu.
Hem HAKK’ı savunan, bir Nesil kıldın,
Şahâdet aşkını, hep canlı tuttu.
Şevket OKYAY
Moderatör tarafında düzenlendi:
