Uhuvvet Risalesi müminler arasında kardeşlik duygu ve düşüncesini canlandıran hususlar ihtiva eden bir risaledir. O da kardeşler olarak bizleri birbirimize bağlar ve hadisin beyanına göre, bizi “bünyân-ı marsûs - kurşunla perçinleşmiş bir duvar” haline getirir.Burada en önemli husus da kardeşlerin meziyetleriyle yaşama, ittihattaki kuvvete inanma ruhudur. Evet, hakiki bir anlayışla kardeşler omuz omuza verdikleri zaman, iki tane birin on bir olması gibi, toplamları 12 olan 3 tane 4 ittihad edip yan yana geldikleri zaman 444 derece güç elde ederler. Bundan dolayı Allah davasında gayret gösteren insanlar olarak bizler, O’nun adına ittihat etme, birleşme ve kardeşliği aramızda hakkıyla yaşama mecburiyetindeyiz. Uhuvvet Risalesi de işte bu bakımdan ehemmiyet arz eden bir risaledir. Keşke bizler, bu kitapları bilenler ve tanıyanlar olarak, onları on beş günde bir tekrar edip okuyabilseydik! Okuyabilseydik de bir kısım kinlerimizden ve nefretlerimizden sıyrılabilseydik!…Ama çoğumuz itibarıyla biz, ihlasın düsturlarını çiğnedik, uhuvvet esaslarına önem vermedik. Bir vapurda, aynı vapurun hizmetçileri ve hademeleri bulunduğumuzu, bir fabrikada farklı işlerde çalışan değişik vazifeliler olduğumuzu unuttuk. Çoğumuz kendisine düşen işi yapma yerine; başkalarının işine karıştı, inhisar-ı fikre düştü ve “her şeyi ben yapayım” dedi ve “şayet bir muvaffakiyet olacaksa, sadece benim cephem adına olmalı”… gibi Allah’ın sevmediği şeylere gönül kaptırdı. Bütün bu kötü şeyler, Rabb’in rızası istikametinde olmadığı için İslam toplumunun zaafa uğramasına, onun kuvvetinin ve gayretinin fiyasko ile neticelenmesine sebep oldu.Evet, böyle kitapları çok okumamız lazım; ancak okuma bir iştir, okuyup anlama ve hazmetme ikinci bir iştir. Evvela birinci işiyapılmalı: her on beş günde bir okuma prensip haline getirilmeli hatta arkadaşlardan biri tembellik ederse, öbürü tembih edip onun okumasını sağlamalı… Sonra da anlamı üzerinde durulmalı.Kur’an’ı sık sık okuma; ondaki ulvî, ruhanî emirlerin bizi uyarması, gönlümüze girmesi ve bizde yeni bir fıtrat meydana getirmesi maksadına matuftur. İnsan, bahsedilen risaleleri de bu niyetle okumalıdır; yoksa okur, anlar ve manasını kafasına koyup “Artık okumaya gerek yok.” diyebilir ki, bu büyük ölçüde bir yanılmadır. Aslında insan, okuduğu şeyleri her okuyuşta kendinde bir yenilenme hissedecektir ki, işte bunun için de tekrar okuma çok önemlidir.
Devami...
