Lütfen kabalığımı bağışlamanızı beklerim

Sizi sükûnetle dinlerken
Şahsım için her ne söylemişseniz
Zatımda fazlasıyla bulunmaktadır



Bu konuda
Tevazuu göstermeyeceğim
Bir bakıma sizi teyit edeceğim
Mizacım ve kişiliğim bu hal üzeredir


“İfadenizde
Son derece soğuk ve iticisiniz
Sanki kurak topraklarda yetişmişsiniz
Bedevi hal üzere insana nazar edensiniz


Evet, kibirlisiniz
İnsana hak ettiği değeri vermeyensiniz
Her an kendinizi yücelten garipliktesiniz
Oysa ne çok yoksun olduğunu bilmeyensiniz


Sizi bir tavsiye üzerine
Ziyaret etmiş ve meramımı söylemiştim
Evet, ilk zamanlar nedense çok ümitliydim
İnşallah yetine geldim diye de sevinmiştim


Önce dikkatle dinlediniz
Hiçte beklemediğim sualler yönelttiniz
Fevkalade tedirgin olmama neden sizdiniz
Geçmiş ve geleceğimi öğrenmek istediniz


Oysa ben hayli tecrübeliydim
Zira fevkalade niteliği sahip bir nefestim
Edebiyattan, felsefeye, akaitten, tefsire
Kelamdan, sosyolojiye kadar ehil kişiydim


Ben meramımı anlattıkça
Hiç yüzüme bakmıyor, başını kaldırmıyor
Sanki zoraki dinliyor, sabır için direniyor
Gitmem için susarak çareler arıyordunuz


Evet, yaşlı ve çekilmezsiniz
Şiirden söz etmeme fırsat vermediniz
Edebi derinliğimi hiç merak etmediniz
Hiçbir işime yaramayan fazlalık biri gibiydiniz”


Böyle bitiyordu yazdığınız cümleleriniz
Gösterdiğiniz nezaket ve tahammül için
Lütfen kabalığımı bağışlamanızı beklerim
Çünkü sizi anlamayacak kadar basiretsizim…


Mustafa Cilasun

Ne güzel laf sanatı Söylenmek istenen ne kadarda ince bir üslupla ifade edilmiş. Kırmadan, incitmeden ama güzel laf. Bu da bir sanattır.
Kaleminize sağlık üstad.