MustafaCİLASUN
Özel Üye
Orjinal boyutu icin tiklayin 720x492px and 20KB.
O ya]şlar,
Ne kadar güzel akarlar,
Ten bizar, beden inhisar, gözler bakar,
O bakan
Bir çift göz, ya]şlarını salar,
Yumu]şacık ve sessiz, yana]ğı ıslatır
O ya]ş
O kadar kutsi ki, olaya bakmaz,
Vicdan imdat’ı açar, kimseye sarkmaz,
Zihin
Tarumar, hissiyat naiftir zayıflar,
Gözlerden o güzel damlalar, akarlar.
Çocuklar
Masum, vicdanları ça]ğlar…
Kızlar rahmetin hamisi birer nazarlar,
Kadın
Anadır, rahmet tecellisi ya]şlar,
En büyük hazine, olmazsa yüre]ği da]ğlar
O ya]şlar
Öyle mübarek ki sineyi yakalar,
]İnadı kırarlar, gönlü yumu]şatırlar, akarlar,
Sırları
Temizler, kalbimiz mutmainli]ği arar,
Bir rahmettir, a]şktır, sevdadır, hatta ummandır…
Olmasaydı
O güzel ya]şlar, süzülen gözlerde,
Âdemi be]şer biçareydi, sine ta]şımaz infilak ederdi.
Öyle bir
]İnfilak olurdu ki, mekân aciz kalırdı.
En büyük silahtı, her an ve her zaman patlardı…
]İşte o ya]ş
Bir rahmetti, barut kuru kalmıyordu,
Sine daralıyor, güç bitiyordu, ama ya]ş akıyordu.
O ya]ş bir
Deryaydı, pınardı, sineden püskürürdü,
O bir sı]ğınaktı, Rahmeti Rahmanın temsilcisiydi…
Mustafa CİLASUN
