Peygamberimiz Efendimizin birkaç hadis-i şeriflerine birlikte şöyle bir göz atalım. Efendimiz (s.a.v.) buyurdu ki:
• “Sünnetimden yüz çeviren benden değildir.” (Buhari. Nikah: 1) • “Sünnetimi yaşatan beni sevmiş olur, beni seven de cennette benimle beraberdir.” (Tirmizi, İlim: 16) • “Altı kişiye ben, Allah ve duâsı makbul olunmuş her peygamber lânet ettik... (Bunlardan biri) Sünnetimi terk edenler.” (Tirmizi C/4. Sf: 457) buyurmuştur. Bazıları sünneti dar kalıplar içinde alıyor. “Yaptığında sevap, yapılmadığında cezası olmayan şeylerdir” deniliyor. Bu, son derece yanlış bir kanaattır.
Hepimiz biliriz ki, Edille-i Şeriyye dörttür:
1- Kitap. 2- Sünnet. 3- İcma. 4- Kıyas.
Bunlardan birisini önemsememek felâkettir.
Peygamberimiz Efendimiz haksızlık karşısında susmazdı. “Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır” buyurmuştur. Peki bugün Müslüman haksızlıklar karşısında niçin susuyor? Bunu görmezlikten gelemeyiz.
Peygamberimiz Efendimiz, Kur’ân-ı Kerim’i sünnet dediğimiz yaşama tarzıyla açıklamıştır. Bizi Yaratan’ın bizden istediğini en doğru şekilde yapabilmek için O’nun elçisini, elçisinin sünnetini adım adım izlemekten başka çâremiz yoktur.
Ebu Said Hudri (r.a.) Peygamberimiz Efendimiz’in sünnetlerinden bazılarını şöyle nakleder. Der ki:
Rasûlüllah (s.a.v.),
• Merkebine ot verir. • Evini süpürür. • Ayakkabısını tâmir eder. • Elbisesini yamar. • Koyunlarını sağar. • Hizmetçilerle beraber yemek yer. • El değirmeni çeviren hizmetçi yorulunca ona yardım eder. • Pazarda aldığı eşyayı bizzat taşımasına hâyası mâni olmaz. • Zengin-fakir herkesin elini sıkar. • İlk defa selâm veren O olur. • Davet edildiği şey ham ve kuru bir hurma bile olsa hor görmezdi. • Çok külfetsiz bir dostluğu vardı. • Huyu yumuşak idi. • Yaratılış itibariyle asil idi. • Arkadaşlığı güzel, yüzü güleç idi. • Gülmez fakat dâima gülümserdi. • Mahzun idi, fakat asık suratlı değildi. • Mütevazı idi, fakat zelil değildi. • Cömert idi, müsrif değildi. • Her Müslümana merhamet eden rikkatli bir kalbi vardı. • Tokluk sebebiyle geğirmez, elini tamahla bir şeye uzatmazdı. (Şibli. C2-924) • Besmelesiz hiçbir iş yapmazdı. “Bir işin başında besmele, sonunda elhamdülillah olmazsa o işten asla hayır gelmez” buyururdu. • O’nun yanında bulunanlar yüreklerinde bir rahatlık ve huzur hissederlerdi. • Zaman zaman aşırılığa kaçmayan ve karşısındaki insanı memnun eden şakalar yapardı. • Konuşması tane tane ve çok tesirli idi. • İhtiyaç olmadan konuşmazdı. Hak olanı söylerdi. • Ashabına vaaz eder, hutbe okur, öğüt verirdi. • Giyinmesi gayet sâde idi. • Gösteriş ve riyadan kaçınırdı. • Elbiselerini giymeye sağından, çıkarmaya da solundan başlardı. • Yüzük takar, sarık kullanır, cübbe giyerdi. • Silâhına, eşyasına ve hayvanına isim takması da mübârek ahlâklarındandı.
Peygamberimiz Efendimiz’in günlük yaşayışıyla ilgili sıradan bir hareketinde bile insan hayatını yakından ilgilendiren birçok fayda ve hizmetler vardır.
Cennet, Hz. Muhammed’in nuruyla güler...
Tûba, O’nun muhabbet baharıyla sallanır...
Bir hurma kütüğünü hicranıyla, aşkıyla ağlatan;
Susuz kalan ashabına mucize parmaklarından hayat çeşmeleri çağlatan;
Hastaların başlarını okşadığında ağrılarını dindiren;
Sofrasında yemek yiyenlere lokmalarının tesbihlerini duyuran;
Geçtiği yerlerde taşların, ağaçların selâmlarıyla karşılaşan Peygamberimiz Efendimiz’e ümmet olmanın hazzı ve zevkiyle yaşıyoruz, elhamdülillah...
Allahümme Salli Alâ Seyyidina Muhammed...
• “Sünnetimden yüz çeviren benden değildir.” (Buhari. Nikah: 1) • “Sünnetimi yaşatan beni sevmiş olur, beni seven de cennette benimle beraberdir.” (Tirmizi, İlim: 16) • “Altı kişiye ben, Allah ve duâsı makbul olunmuş her peygamber lânet ettik... (Bunlardan biri) Sünnetimi terk edenler.” (Tirmizi C/4. Sf: 457) buyurmuştur. Bazıları sünneti dar kalıplar içinde alıyor. “Yaptığında sevap, yapılmadığında cezası olmayan şeylerdir” deniliyor. Bu, son derece yanlış bir kanaattır.
Hepimiz biliriz ki, Edille-i Şeriyye dörttür:
1- Kitap. 2- Sünnet. 3- İcma. 4- Kıyas.
Bunlardan birisini önemsememek felâkettir.
Peygamberimiz Efendimiz haksızlık karşısında susmazdı. “Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır” buyurmuştur. Peki bugün Müslüman haksızlıklar karşısında niçin susuyor? Bunu görmezlikten gelemeyiz.
Peygamberimiz Efendimiz, Kur’ân-ı Kerim’i sünnet dediğimiz yaşama tarzıyla açıklamıştır. Bizi Yaratan’ın bizden istediğini en doğru şekilde yapabilmek için O’nun elçisini, elçisinin sünnetini adım adım izlemekten başka çâremiz yoktur.
Ebu Said Hudri (r.a.) Peygamberimiz Efendimiz’in sünnetlerinden bazılarını şöyle nakleder. Der ki:
Rasûlüllah (s.a.v.),
• Merkebine ot verir. • Evini süpürür. • Ayakkabısını tâmir eder. • Elbisesini yamar. • Koyunlarını sağar. • Hizmetçilerle beraber yemek yer. • El değirmeni çeviren hizmetçi yorulunca ona yardım eder. • Pazarda aldığı eşyayı bizzat taşımasına hâyası mâni olmaz. • Zengin-fakir herkesin elini sıkar. • İlk defa selâm veren O olur. • Davet edildiği şey ham ve kuru bir hurma bile olsa hor görmezdi. • Çok külfetsiz bir dostluğu vardı. • Huyu yumuşak idi. • Yaratılış itibariyle asil idi. • Arkadaşlığı güzel, yüzü güleç idi. • Gülmez fakat dâima gülümserdi. • Mahzun idi, fakat asık suratlı değildi. • Mütevazı idi, fakat zelil değildi. • Cömert idi, müsrif değildi. • Her Müslümana merhamet eden rikkatli bir kalbi vardı. • Tokluk sebebiyle geğirmez, elini tamahla bir şeye uzatmazdı. (Şibli. C2-924) • Besmelesiz hiçbir iş yapmazdı. “Bir işin başında besmele, sonunda elhamdülillah olmazsa o işten asla hayır gelmez” buyururdu. • O’nun yanında bulunanlar yüreklerinde bir rahatlık ve huzur hissederlerdi. • Zaman zaman aşırılığa kaçmayan ve karşısındaki insanı memnun eden şakalar yapardı. • Konuşması tane tane ve çok tesirli idi. • İhtiyaç olmadan konuşmazdı. Hak olanı söylerdi. • Ashabına vaaz eder, hutbe okur, öğüt verirdi. • Giyinmesi gayet sâde idi. • Gösteriş ve riyadan kaçınırdı. • Elbiselerini giymeye sağından, çıkarmaya da solundan başlardı. • Yüzük takar, sarık kullanır, cübbe giyerdi. • Silâhına, eşyasına ve hayvanına isim takması da mübârek ahlâklarındandı.
Peygamberimiz Efendimiz’in günlük yaşayışıyla ilgili sıradan bir hareketinde bile insan hayatını yakından ilgilendiren birçok fayda ve hizmetler vardır.
Cennet, Hz. Muhammed’in nuruyla güler...
Tûba, O’nun muhabbet baharıyla sallanır...
Bir hurma kütüğünü hicranıyla, aşkıyla ağlatan;
Susuz kalan ashabına mucize parmaklarından hayat çeşmeleri çağlatan;
Hastaların başlarını okşadığında ağrılarını dindiren;
Sofrasında yemek yiyenlere lokmalarının tesbihlerini duyuran;
Geçtiği yerlerde taşların, ağaçların selâmlarıyla karşılaşan Peygamberimiz Efendimiz’e ümmet olmanın hazzı ve zevkiyle yaşıyoruz, elhamdülillah...
Allahümme Salli Alâ Seyyidina Muhammed...
