kurur

. Ne söylense Akıl ve sırra erişmek için umutla beklense Her lahzanın şevkiyle gönül ihsanı dile gelse ve hasredilse Hiç kimseye buğuz edilmeden, halin dilinden aşkın firkatiyle bir yol görünse İnsan ihsandır Kulluğun inşası için umut içinde ki candır Vuslat niye en müthiş...

Başlamıştı yine yüreğime karlar yağmaya Umutlarım ki sırılsıklam olarak hastalansa Sessizliğin hüznü halimi burksa da aldırma Bakalım ne çıkacaktı, durağın yalnızlığında Hani bazen, unutulan bir hicran kuşatır ya Nereye baksan hazan sinende azap olunca Hal efkârın salıncağında ağlayarak bakınca...