ceylannur
Yeni Üyemiz
OLRİC-indir
Ben gitmedim, ben çıkmadım yola harflerim gittiler önce
Bu yüzden çok sesli yazamıyorum artık, sen ; acı eşiğimin son noktasısın olric
Bu yüzden anlam denen şey de yok yazdıklarımda
...Neden hep kendini arar insan?
Neden hep “orda mısın” diye seslenir ben sandığı dipsiz kuyulara?
Neden kendi içinde kaybettim sandığın aşkı başkalarının arka bahçelerinde ararsın?
Oysa ben yalnızca “Su” ya aşkı anlatıyorum olric.
Ben ,sırf beni sevdiğini söylemeyecek diye bana hata üstüne hata yapan adamlar sevdim.
Alfabenin yirmidokuz harfinden arınarak seviştiğim ,ellerinde ki kullanma kılavuzlarını yırtıp attığım adamlar sevdim.
Biliyorum olric, ellerinde olsa avaz avaz bağıracak adamlar sevdim ben.
Nasıl mıyım?
Elde iki jokerle öylece kalakalmış gibiyim.
Oysa aynı anda oynayamazsın iki jokerle, en az bir el , en az bir hayat bekleyeceksin olric.
Şimdi; beyinlerimize “unut onu” saklı komutunu verip hafızasızlığımızı gurur sayacağız.
Şimdi; birbirimizin yanından denizi yarıp geçen iki gemi gibi öylece geçip gideceğiz farklı yönlere.
Şimdi; aşk mıydı, gerçekten kim sevdi ya da sevmedi önemi kalmadı,
Hangimiz daha çok yaralandı bunun da önemi yok
Yüzüme öyle nefretle bakma olric , gelip sende biten halimi görmek zorundaydım.
“Gördüm…” son kez öpmek için uzandığımda öfkeli bir aşkın son dublörü vardı geceye aykırı vücudunda.
Biliyorum inadıma ,ısrarıma öfkeleniyorsun olric ve susmalara aldanıyorsun , sen susarken ben nefesinin kimyasından oluşan girdaptan geçip gidiyorum..
Aşk tutulan bir nöbet değil mi olric ? elbet bir saat sona erecek
Yani aşk; sarhoşluğuna katıksız bir şarkı olmak gibiydi.
Oysa bilmiyorsun; sen bakışlarını bakışlarımdan kaçırırken ben idam olup çıktım koynundan tan vakti
Oysa bilmiyorsun; senin son kez alnıma kondurduğun öpücük şakağıma dayanan tabancaydı.
Oysa sen; susup uzaklaştıkça, yok saydıkça , bize ait olan her an’dan yakanı sıyırdıkça rahatlayıp her şeye yeniden başlayabileceğini sanıyorsun…doğrudur beklide ,
yani ; verum factum ( gerçek; yapılandır!) olric , gerçek bana o akşam yaşattığındır.
Akşamdır
Yağmurlu bir eylül akşamında sanki don olmuşta buz kesmiş gözlerin
Akşamdır
Ve bitmez sandığın bir aşk da biter gecenin gün yırtığıyla
Akşamdır ve unutursun olric
Kimi sevdiğini kimle seviştiğini unutursun
Nerden geldiğini ve nereye gideceğini unutup kalakalırsın bir başına
Tek hatırladığın yalnız bir otel odasında gözlerini kapamadan önce söylediğin sözdür; iyiki dokunmadın bana!
İyi ki dokunmadın bana olric !
Akşamdır, suskunsundur biraz da öfkeli ve bu maceranın sonusundur.
Nasıl mıyım?
Yerine derin bir iz bırakarak geçecek, hiç nedensiz bir ağlama krizi gibiyim.
Yani; akşamdır ve bu ruhani sürüklenişlerimizin kaos’a ispiyonudur olric.
Bu gece kalbim ayaklanır kalbinin orta yerine bağdaş kurmuşluğundan
Bu gece kalbim önce sorar sonra cevap verir suretine
Bu gece kalbime inen davetsiz misafir toparlanıp gider olric.
Hangi aşk hangi isyanla örtüşebilir ki?
Ses nereye ulaşmak ister önce? Nereye dokunmak ister?
Soyadına bir olamadığım aşklardan bahsetmiyorum olric.
çizik cd’lerin atladığı ezgiler gibiyim.
Sözcükler bu kadar güçlümüdür gerçekten, ulaştıklarında vururlar mı seni
Oturup ağlar mısın mesela yine.
Aşk dediğin nedir, ne işe yarar, kim kimi tanımlayabilir,
Ben gözleri mayıs olup erguvan bakan adamlar sevdim olric
Nasıl bir bakmak kocaman ; çok çok içmiş sarhoş bir gemi gibi bakan adamlar sevdim.
Ben gözlerinde ateşböceği yanan adamlar sevdim olric ; biçimi yok sınırı yok zamanı yok
Yüzünü iyi bilmediğim adamlar sevdim ben ; gözlerine takılıp kaldığım adamlar.
Akşamdır ; gözlerini cebine koyarım biri beyaz biri yeşil
Akşamdır ; masanın üzerinde bir çay çok şekerli , bir de 1-0-1
Akşamdır ; bana bira da vermezler zaten bu saatte , televizyonda maç ve tuttuğumuz takım yenilmek üzere tamda geceye yakışır şekilde.
Şimdi hangi telaşız , hangi sesin yankısıyız , hangi dalgalarla köpürüp duruyoruz birbirimize
Şimdi ; yani tamda şu anda tut elimi desem , ne senin elin el artık nede benimki olric
Biz hiçbir oyun da asla çift gelemeyecek zarlarız.
.
Ben gitmedim, ben çıkmadım yola harflerim gittiler önce
Bu yüzden çok sesli yazamıyorum artık, sen ; acı eşiğimin son noktasısın olric
Bu yüzden anlam denen şey de yok yazdıklarımda
...Neden hep kendini arar insan?
Neden hep “orda mısın” diye seslenir ben sandığı dipsiz kuyulara?
Neden kendi içinde kaybettim sandığın aşkı başkalarının arka bahçelerinde ararsın?
Oysa ben yalnızca “Su” ya aşkı anlatıyorum olric.
Ben ,sırf beni sevdiğini söylemeyecek diye bana hata üstüne hata yapan adamlar sevdim.
Alfabenin yirmidokuz harfinden arınarak seviştiğim ,ellerinde ki kullanma kılavuzlarını yırtıp attığım adamlar sevdim.
Biliyorum olric, ellerinde olsa avaz avaz bağıracak adamlar sevdim ben.
Nasıl mıyım?
Elde iki jokerle öylece kalakalmış gibiyim.
Oysa aynı anda oynayamazsın iki jokerle, en az bir el , en az bir hayat bekleyeceksin olric.
Şimdi; beyinlerimize “unut onu” saklı komutunu verip hafızasızlığımızı gurur sayacağız.
Şimdi; birbirimizin yanından denizi yarıp geçen iki gemi gibi öylece geçip gideceğiz farklı yönlere.
Şimdi; aşk mıydı, gerçekten kim sevdi ya da sevmedi önemi kalmadı,
Hangimiz daha çok yaralandı bunun da önemi yok
Yüzüme öyle nefretle bakma olric , gelip sende biten halimi görmek zorundaydım.
“Gördüm…” son kez öpmek için uzandığımda öfkeli bir aşkın son dublörü vardı geceye aykırı vücudunda.
Biliyorum inadıma ,ısrarıma öfkeleniyorsun olric ve susmalara aldanıyorsun , sen susarken ben nefesinin kimyasından oluşan girdaptan geçip gidiyorum..
Aşk tutulan bir nöbet değil mi olric ? elbet bir saat sona erecek
Yani aşk; sarhoşluğuna katıksız bir şarkı olmak gibiydi.
Oysa bilmiyorsun; sen bakışlarını bakışlarımdan kaçırırken ben idam olup çıktım koynundan tan vakti
Oysa bilmiyorsun; senin son kez alnıma kondurduğun öpücük şakağıma dayanan tabancaydı.
Oysa sen; susup uzaklaştıkça, yok saydıkça , bize ait olan her an’dan yakanı sıyırdıkça rahatlayıp her şeye yeniden başlayabileceğini sanıyorsun…doğrudur beklide ,
yani ; verum factum ( gerçek; yapılandır!) olric , gerçek bana o akşam yaşattığındır.
Akşamdır
Yağmurlu bir eylül akşamında sanki don olmuşta buz kesmiş gözlerin
Akşamdır
Ve bitmez sandığın bir aşk da biter gecenin gün yırtığıyla
Akşamdır ve unutursun olric
Kimi sevdiğini kimle seviştiğini unutursun
Nerden geldiğini ve nereye gideceğini unutup kalakalırsın bir başına
Tek hatırladığın yalnız bir otel odasında gözlerini kapamadan önce söylediğin sözdür; iyiki dokunmadın bana!
İyi ki dokunmadın bana olric !
Akşamdır, suskunsundur biraz da öfkeli ve bu maceranın sonusundur.
Nasıl mıyım?
Yerine derin bir iz bırakarak geçecek, hiç nedensiz bir ağlama krizi gibiyim.
Yani; akşamdır ve bu ruhani sürüklenişlerimizin kaos’a ispiyonudur olric.
Bu gece kalbim ayaklanır kalbinin orta yerine bağdaş kurmuşluğundan
Bu gece kalbim önce sorar sonra cevap verir suretine
Bu gece kalbime inen davetsiz misafir toparlanıp gider olric.
Hangi aşk hangi isyanla örtüşebilir ki?
Ses nereye ulaşmak ister önce? Nereye dokunmak ister?
Soyadına bir olamadığım aşklardan bahsetmiyorum olric.
çizik cd’lerin atladığı ezgiler gibiyim.
Sözcükler bu kadar güçlümüdür gerçekten, ulaştıklarında vururlar mı seni
Oturup ağlar mısın mesela yine.
Aşk dediğin nedir, ne işe yarar, kim kimi tanımlayabilir,
Ben gözleri mayıs olup erguvan bakan adamlar sevdim olric
Nasıl bir bakmak kocaman ; çok çok içmiş sarhoş bir gemi gibi bakan adamlar sevdim.
Ben gözlerinde ateşböceği yanan adamlar sevdim olric ; biçimi yok sınırı yok zamanı yok
Yüzünü iyi bilmediğim adamlar sevdim ben ; gözlerine takılıp kaldığım adamlar.
Akşamdır ; gözlerini cebine koyarım biri beyaz biri yeşil
Akşamdır ; masanın üzerinde bir çay çok şekerli , bir de 1-0-1
Akşamdır ; bana bira da vermezler zaten bu saatte , televizyonda maç ve tuttuğumuz takım yenilmek üzere tamda geceye yakışır şekilde.
Şimdi hangi telaşız , hangi sesin yankısıyız , hangi dalgalarla köpürüp duruyoruz birbirimize
Şimdi ; yani tamda şu anda tut elimi desem , ne senin elin el artık nede benimki olric
Biz hiçbir oyun da asla çift gelemeyecek zarlarız.
.
Moderatör tarafında düzenlendi:
