..
Gülün dikeni battı dün parmagima, ve hala gülümseyerek bakiyorum parmagimdaki kücük siyriga...
kızamadim...
cünkü gülün dikeni batmadan önce sükretmistim;
Ya Rabbi, ne kadar güzel yaratmıssın demistim.
Kızamadım, cünkü bir dakika önce güzel kokusunu sineme cekmistim , bakmaya kıyamamis kokusuna hayran kalmıstım, cünkü batmadan önce yüregime koymus onu sevmistim...
dikenini unutmusmuydum? unutmustum dikenini... unutmustum iste....
acıtmayayım diye dokunmaya cekindigim gül, ince ve derin bir yara acmıstı parmagıma... gülümsedim yarayada... süzülen iki damla kanada... cünkü o yarayı acan bakmaya kıyamadıgım o yardı....
sevdiklerimizin yüregimizde actiklari yaralarda aslinda o gülün actigi yara gibi degilmiydi... ince ve derin bir yara... aslinda cok önemsiz gibi görünsede her kimildadiginizda yüreginizi inceden sizlatan bir yara... ama dostlariniz o yarayi acmadan önce siz muhabbet dolu kokularini sineye cekmistiniz, zamani, mekani ve kalbinizi paylasmistiniz... yarayi acmadan önce siz onlari kalbinize koymustunuz...
kızabilirmiydiniz...
kızamazdınız elbet...
sevdiklerimizin actıkları yaralarda o gülün actıgı yara gibi ince ve derin... ama yarimiz o yarayı acmadan önce biz sükretmistik, kokusunu sinemize cekmıs, bakmaya kıyamamıstık...dikenini unutmusmuyduk... unutmustuk tabi... ama biz gülümsemeliyiz yaraya... belki süzülen iki damla kanada... gülümsemeliyiz iste.... cünkü o yarayı acmadan önce biz onu kalbimize koymustuk ve sevmistik......yar diye can diyeeeeeeeee canan diyeeeeeeeeee....
selamlar saygılar gül niyetine olsun....