harekat
Özel Üye
Löküs Hayat
Önceleri asri diyorlardı, sonra sonra çağdaş ya da modern demeye başladılar.
Tabii modernliğin ölçüsü Avrupa kriterleri idi ve ne kadar onlara benzersek o kadar modern oluyorduk.
Dindarlar, başlangıçta bu yeni ölçüyü pek dikkate almadılar. İnandıkları, bildikleri gibi yaşamayı sürdürdüler. Ama zaman içinde etkilendiler. Git gide moderniteye kaydılar.
Artık biz de modern takılıyoruz.
Sıla-i rahmın yerini bizde de tatil aldı.
Bizim de moda anlayışımız var.
Çıplaklığı simgeleyen mayo ile örtünmeyi çağrıştıran tesettürü uzlaştırıp tesettür mayosu bile icat ettik!
Zaten bir o eksik kalmıştı. İslâmî tatil köylerimiz, İslâmî beş yıldızlı otellerimiz, denizlerimiz, havuzlarımız çoktan hazırdı. Kıbleye yürümeye çalışırken yön değiştirip modern havuzlarda meçhule doğru kulaç atmaya başlamıştık.
Düğünlerimizi de buna göre yapıyoruz.
Bizim de şarkıcımız-türkücümüz, çengimiz-çalgımız eksik değil. Oynamayanı neredeyse gerici ilân ediyoruz!
Gerici deyince aklıma görücü düştü. Eskiden aileler görüşür, bir karara vardıktan sonra gençler görüştürülür, ardından görücü seremonisi başlardı. Aklı bir karış havada olmayan büyüklerin nezaretinde gerçekleşen evlilikler ölümüne sürerdi. Şimdilerin taze evlileri yıllık program bile yapamıyor: Çünkü evliliğin bir yıl sürüp sürmeyeceği bile meçhul. Adına da Aşk evliliği diyorlar.
Hevesin adı aşk oldu olalı hevesler kursaklarda kaldı! Ayrıca aşklar da kirlendi! Zaten televizyonlardaki evlilik programları evliliği de oyuncağa döndürdü.
Bu programlara katılmasak tablo eksik kalacak! Mensubiyetimizi (Müslümanlığımızı) kirletme pahasına, dekolte bayan ya da meselesiz adam tavrını takınıp ekranlar arasında eş arıyoruz!
Kılık kıyafetimizin, fikir ve görünüşümüzün yanı sıra, pek tabii olarak aile yapımız da değişimden nasibini aldı.
Etrafı surlarla çevrili sitelerde, hatta rezidanslarda oturuyoruz. Altımızda, üstümüzde yaşayan ehl-i dünyadan tek farkımız imanımız: Onu da yara bere içinde bıraktık.
Angarya gibi taşıyoruz!
Öte yandan Batı’dan gelme çekirdek aile kavramı, aile algımızı değiştirdi. Çekirdek aile içinde dede ve ninenin öğretisinden mahrum kalan çocuklarımız, iman çekirdeğinden yoksun büyüyor.
Eskiden, hayat tecrübesinin imbiğinde damıtılmış kıssa ve hissenin arasındaki muhteşem ilişki koptu.
Kıssa kalmayınca hisse de çıkmaz oldu. Asırlar boyu bu ilişki çerçevesinde yeşeren çocuklar, artık ne kıssadan haberdar ne hisse almayı biliyorlar. Zaten genç anne-babalar, çocuklarına anlatacak, anlatıp yüreklerini titretecek hikâyelerden mahrum; bu durumda televizyona kaçmaktan başka çareleri yok.
Sımsıcak aile sohbetinin yerini televizyon ve internet almış, götürmüş. Çocukça meraklar televizyon ekranındaki şiddet ve cinsellik içerikli dizilerde tükenip gidiyor. Bir kıssadan bin hisse çıkarma anlayışı, televizyon programlarının yapay dünyasına kurban. Zıtlıklar, çocuk beyinleri keşmekeşe çevirmekte.
Evler sessiz ve ıssız! Bu ıssızlıkta büyüyen çocukların yürek olgunluğuna ermesi mümkün değil. Çünkü yürekler sohbetle olgunlaşır; mantık, kitapla gelişir. Evler hem sohbetsiz hem kitapsız kaldığına göre nesillerin hamlığına şaşmamalı!
Dindar olduğunu ifade edenler bile, tıpkı ehl-i dünya gibi para konuşuyor. Madde, mânâya egemen. Paylaşım, Sen de çalış azarında tuzla buz!
Artık bizim camiada da altta kalanın canı çıkıyor!
Allah, encamımızı hayreyleye!
(Yavuz Bahadıroğlu, Yeni Akit, 2011)
Önceleri asri diyorlardı, sonra sonra çağdaş ya da modern demeye başladılar.
Tabii modernliğin ölçüsü Avrupa kriterleri idi ve ne kadar onlara benzersek o kadar modern oluyorduk.
Dindarlar, başlangıçta bu yeni ölçüyü pek dikkate almadılar. İnandıkları, bildikleri gibi yaşamayı sürdürdüler. Ama zaman içinde etkilendiler. Git gide moderniteye kaydılar.
Artık biz de modern takılıyoruz.
Sıla-i rahmın yerini bizde de tatil aldı.
Bizim de moda anlayışımız var.
Çıplaklığı simgeleyen mayo ile örtünmeyi çağrıştıran tesettürü uzlaştırıp tesettür mayosu bile icat ettik!
Zaten bir o eksik kalmıştı. İslâmî tatil köylerimiz, İslâmî beş yıldızlı otellerimiz, denizlerimiz, havuzlarımız çoktan hazırdı. Kıbleye yürümeye çalışırken yön değiştirip modern havuzlarda meçhule doğru kulaç atmaya başlamıştık.
Düğünlerimizi de buna göre yapıyoruz.
Bizim de şarkıcımız-türkücümüz, çengimiz-çalgımız eksik değil. Oynamayanı neredeyse gerici ilân ediyoruz!
Gerici deyince aklıma görücü düştü. Eskiden aileler görüşür, bir karara vardıktan sonra gençler görüştürülür, ardından görücü seremonisi başlardı. Aklı bir karış havada olmayan büyüklerin nezaretinde gerçekleşen evlilikler ölümüne sürerdi. Şimdilerin taze evlileri yıllık program bile yapamıyor: Çünkü evliliğin bir yıl sürüp sürmeyeceği bile meçhul. Adına da Aşk evliliği diyorlar.
Hevesin adı aşk oldu olalı hevesler kursaklarda kaldı! Ayrıca aşklar da kirlendi! Zaten televizyonlardaki evlilik programları evliliği de oyuncağa döndürdü.
Bu programlara katılmasak tablo eksik kalacak! Mensubiyetimizi (Müslümanlığımızı) kirletme pahasına, dekolte bayan ya da meselesiz adam tavrını takınıp ekranlar arasında eş arıyoruz!
Kılık kıyafetimizin, fikir ve görünüşümüzün yanı sıra, pek tabii olarak aile yapımız da değişimden nasibini aldı.
Etrafı surlarla çevrili sitelerde, hatta rezidanslarda oturuyoruz. Altımızda, üstümüzde yaşayan ehl-i dünyadan tek farkımız imanımız: Onu da yara bere içinde bıraktık.
Angarya gibi taşıyoruz!
Öte yandan Batı’dan gelme çekirdek aile kavramı, aile algımızı değiştirdi. Çekirdek aile içinde dede ve ninenin öğretisinden mahrum kalan çocuklarımız, iman çekirdeğinden yoksun büyüyor.
Eskiden, hayat tecrübesinin imbiğinde damıtılmış kıssa ve hissenin arasındaki muhteşem ilişki koptu.
Kıssa kalmayınca hisse de çıkmaz oldu. Asırlar boyu bu ilişki çerçevesinde yeşeren çocuklar, artık ne kıssadan haberdar ne hisse almayı biliyorlar. Zaten genç anne-babalar, çocuklarına anlatacak, anlatıp yüreklerini titretecek hikâyelerden mahrum; bu durumda televizyona kaçmaktan başka çareleri yok.
Sımsıcak aile sohbetinin yerini televizyon ve internet almış, götürmüş. Çocukça meraklar televizyon ekranındaki şiddet ve cinsellik içerikli dizilerde tükenip gidiyor. Bir kıssadan bin hisse çıkarma anlayışı, televizyon programlarının yapay dünyasına kurban. Zıtlıklar, çocuk beyinleri keşmekeşe çevirmekte.
Evler sessiz ve ıssız! Bu ıssızlıkta büyüyen çocukların yürek olgunluğuna ermesi mümkün değil. Çünkü yürekler sohbetle olgunlaşır; mantık, kitapla gelişir. Evler hem sohbetsiz hem kitapsız kaldığına göre nesillerin hamlığına şaşmamalı!
Dindar olduğunu ifade edenler bile, tıpkı ehl-i dünya gibi para konuşuyor. Madde, mânâya egemen. Paylaşım, Sen de çalış azarında tuzla buz!
Artık bizim camiada da altta kalanın canı çıkıyor!
Allah, encamımızı hayreyleye!
(Yavuz Bahadıroğlu, Yeni Akit, 2011)
Her adımlarında ince bir tuzak var. Böyle bir saçmalıkla tesettürü nasıl birleştiriyorlar anlamak güç. 
