Ya Rab!
Ölüm gecelerine ‘seb-i arüs’ (asikin maşukuna kavuştuğu gece, vuslat gecesi) dedikleri Mevlana’lar misali ölümü bize senin de sevgilin olan sevgililerimize kavuşma vesilesi kil.
Ve ey ölüm!
Öyle yaşayayım ki seni sevenleri, geldiğinde bana beni alnımdan şehadetle öpesin!
Ölüm! Ön cephesi vahşet arka cephesi rahmet olan kelime..
Bizi korkutan ölüm müdür sizce?
Bugün bize deseler ki “Hz. Yüsuf (as) Misir’a geldi!” Hangi birimiz merak edip de gidip görmek istemeyiz ki, içi güzel dışı güzel Hz. Yüsuf’u?! Ve yine dense ki; “Bu yil hac mevsiminde iki cihanin güneşi Hz. Muhammed (asm) dünya cesediyle dahi gelip ümmetiyle birlikte hac yapacak!” Heyecan ötesi bir heyecan ile imkansızlıkta imkanı oluşturup ne yapar ne eder katılmak istemez miyiz?! Peki kabrın öbür tarafında milyonlar Yusuflar ve Ahmed Faruklar ile bekliyorken Resülullah Efendimiz (asm) bizi, ölümün siyah peçesini aralamaktakı cesaretsizliğimizin nedir sebebi?
Ahiret alemine iman eden her bir akla malümdur ki ölüm; hayat vazifesinden bir terhis, dünya imtihanındaki ubüdiyetten bir paydos, öteki aleme gitmiş ahbap ve akrabalara kavuşmaya bir vesile, hakiki vatana ve ebedi saadete girmeye bir vasita, sıkıntılı dünya hayatından cennet bahçelerine bir davettir.
“De ki: Elbette sizin kendisinden kaçtığınız ölüm, şüphesiz sizinle karşılaşıp buluşacaktır.
Sonra gaybı da müşahede edilebileni de bilen ALLAH’a döndürüleceksiniz;
O da size yaptiklarinizi haber verecektir.”
(Cuma,
Resülullah (sav) şöyle buyurdular:
«Sizden hiç kimse, maruz kaldığı bir zarar sebebiyle ölümü temenni etmesin. Mutlaka bunu yapmak mecburiyetini hissederse, bari şöyle söylesin: Rabbim, hakkımda hayat hayırlı ise yaşat, ölüm hayırlı ise canımı al!»
Ölüm ki; müstak olduğumuz ölümsüzlüğe açılan bir kapıyken bizi korkutan elbette günahlarımızdan başkasıdeğildir. Güzelleri en güzele kavuşturan ölüm, güzeldir.
Zira Rahmet ve saadetin mukaddemesi olan ölüm bütün nimetlerin başlangıcıdır. Öyleyse kendisi de nimetin ta kendisidir. Şair de ne güzel ifade etmiştir. “Hiç güzel olmasaydı, ölür müydü peygamber?”
