İşte Dakka İşte Vaka Değil Hayat Bir Şaka

Hayat insanın kendi kendisine doğru yaptığı bir yolculuktur…Hatta en önemlisi insanın kendisinin bir yolcu olduğunun farkına varması ile başlayan bir yürüyüş ve yolculuk. Varmak istemezsek de gerçek olan ölüme varmak, biz sarmasak da o bizi sarar, bize bu hayatı ömrü veren yüce Mevla’ya ulaştıran yürüyüşün yolculuğun sonu…

Verilmiştir sana zaman, bakılacak nerede harcanmış, verilen gönül içi mutluluk dolu karşılıksız verilmiş mi yoksa için boşaltılarak dikenle mi doldurulmuş…Hangi yolda kime doğrun yürünmüş neye bürünmüş, kimle ağlamış gülmüş, onlarca soru var mı bir cevap, sanmıyorum hayır hayır yok cevap, boşuna yenildi onca kebap elde avuçta gönülde yok sevap halimiz olacak şimdi harap!

Hayat önümüze çıkarıyor kavşak, olun demiyor ki , hangi kavşak toplumun yararına olan sokağa çıkıyor dön ve devam et, ağlayan varsa diyor gülümset gülen varsa ağlat demiyor, hani nerede feraset kayboldu mu hayret haydi bundan sonrasını ahirette seyredebilirsen seyret…Yürümek yeşermek ağaç dal olmak gölge olmak, yaprakların sararıp toprağa düşünce gübre faydalı olmak, tekrar yeşermek bir şey ifade etmiyor mu hayatının baharın da bir şey ifade etmiyorsa hayatın baharında, hayatın soğuk kışında hiçbir şeyi anlayamazsın donduğunla kalırsın. Sen yürümesen de dünya hayat ömür yürüyor, sen güzelliğe bürünmesen de alem güzelliğine bürünmüş karşında ister gör anla çıkar bir pay, istersen nefretini kızak yap kışın kar yağsın diye bekle üzerinde kay, istersen biteceğin o günü feryadının çıkacağı anı say…

Ne demiş gönüllere Aşık olan Aşık Veysel:

Uzun ince bir yoldayım
Gidiyorum gündüz gece
Bilmiyorum ne haldayım
Gidiyorum gündüz gece

Dünyaya geldiğim anda
Yürüdüm aynı zamanda
İki kapılı bir handa
Gidiyorum gündüz gece

Uykuda dahi yürüyom
Kalkmaya sebep arıyom
Gidenleri hep görüyom
Gidiyorum gündüz gece

Kırk dokuz yıl bu yollarda
Ovada dağda çöllerde
Düşmüşüm gurbet ellerde
Gidiyorum gündüz gece

Düşünülürse derince
Irak görünür görünce
Yol bir dakka miktarınca
Gidiyorum gündüz gece

Şaşar Veysel işbu hâle
Gâh ağlaya gâhi güle
Yetişmek için menzile
Gidiyorum gündüz gece

Aşık Veysel Şatıroğlu

İşte dakka işte vaka değil hayat bir şaka, basarsın çukurdaki faka tutulursa nefis şeytanla o yaka, kurtulamazsın kurtaramazsın inan verirsin boşa nafaka ha gider kafa içi boşsa değerin yok yıkıIırsın bilhassa. Dinle Aşık Veysel’i ozanı gönül dostunu, Haydi yürümek için bul yolunu, insanlığa aç o kapalı duran kolunu haydi ne beklersin de haydi…

Haydi çık yola düşme mahcup hale
Göğsünde var bir dünya yıkılmaz o kale
Elinde kozun olsun gülümse durma haydi
Düşme ondan sonra cevabı olmayan suale
Bakarsın ömür biter var çık yola acele
Alır götürür ecel içini boş alelaceleMehmet Aluç /Kul Mehmet